Nasze policyjne dylematy.

Witam serdecznie. 

Wiem, że trwało to może zbyt długo, ale czekałem na stanowiska wszystkich zainteresowanych.. jedno z biur za długo pracowało nad zadanymi pytaniami. Generalnie są to odpowiedzi biura prawnego, ale w niektórych pytania są uzupełnione stanowiskiem biura prewencji bądź kryminalnego, którego stanowisko zamieściłem w całości tuż po odpowiedzi na ostatnie pytanie. 

1. Czy policjant w czasie wolnym od służby, ma obowiązek podjąć interwencję w przypadku zaistnienia przestępstwa, nawet jeśli zwłoka nie groziłaby narażeniu na utratę życia lub zdrowia ludzkiego, a tylko mienia lub innego dobra? Jeśli tak, to na podstawie jakiego przepisu? Jaki przepis karny (dot. odpowiedzialności) grozi policjantowi w razie niepodjęcia interwencji w czasie wolnym od służby, ewentualnie za jej podjęcie? 

Zgodnie z art. 304 §1 Ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (Dz.U.97.89.555) Każdy dowiedziawszy się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym prokuratora lub Policję (…). Policjant dochowując obowiązków wynikających z roty złożonego ślubowania: „strzec bezpieczeństwa Państwa i jego obywateli”, powinien podjąć czynności służbowe w czasie wolnym od służby. Podkreślić jednak należy, że zarówno Ustawa z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2007 r. Nr 43, poz. 277, z późn. zm.), jak również akty wykonawcze nie regulują kwestii dotyczącej obowiązku podejmowania czynności służbowych przez policjanta będącego poza służbą. 

Czas pełnienia służby policjanta jest określony wymiarem jego obowiązków. Zasadą jest, że policjanci wykonują czynności służbowe w przyjętym dla nich rozkładzie czasu służby. Przepisy nie rozstrzygają jednoznacznie kwestii charakteru obowiązku jaki spoczywa na policjancie w sytuacji zaistnienia przestępstwa, którego jest świadkiem poza godzinami jego służby. O ile nie budzi zasadniczych wątpliwości samo istnienie obowiązku, o tyle trudno jednoznacznie wskazać jakiego rodzaju jest to obowiązek. W szczególności powstaje pytanie czy obowiązek ten ma charakter obowiązku prawnego, czy też obowiązku społecznego – powinności. Podzielić należy pogląd Biura Kryminalnego KGP (stanowisko poniżej), że w zależności od sytuacji policjant poza czasem swojej służby wskutek niepodjęcia czynności może ponosić odpowiedzialność karną na zasadach ogólnych, jak każdy inny człowiek, ale również za niedopełnienie obowiązków.

 Policjant poza czasem pełnienia służby jest bowiem obowiązany przestrzegać złożonego ślubowania, z którego wynika obowiązek ochrony porządku prawnego oraz strzeżenia bezpieczeństwa Państwa i jego obywateli, nawet z narażeniem życia. Obowiązki te sprowadzają się zatem nie tylko do przestrzegania prawa, do czego zobowiązany jest każdy, lecz także do działania na rzecz ochrony ww. wartości. Niewątpliwie standard wymogów w zakresie przestrzegania prawa, w stosunku do policjanta, jest wyższy aniżeli powszechnie, gdyż wstępując do służby i składając ślubowanie przyjmuje on na siebie szczególne obowiązki. W okolicznościach konkretnej sprawy łatwiej jest dokonać oceny prawnej sytuacji, aniżeli generalizując. 

Jedną z umiejętności wymaganych od policjanta jest zdolność oceny sytuacji i dostosowania swojego zachowania i rodzaju czynności do istniejących uwarunkowań, w tym posiadanych sił, środków oraz możliwości ich wykorzystania.
2. Czy policjantowi podejmującemu interwencję w trakcie czasu wolnego od służby (poprzez okazanie legitymacji, przedstawienie się, wezwaniu do zachowania zgodnego z prawem) przysługują takie same uprawnienia i ochrona prawna jak funkcjonariuszowi publicznemu (policjantowi będącemu w służbie)? 

Policjant nie będący w służbie podejmując czynności służbowe, zgodnie z § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 lipca 2005 r. w sprawie sposobu postępowania przy wykonywaniu niektórych uprawnień policjantów (Dz.U.05.141.1186) zobowiązany jest podać swój stopień, imię i nazwisko oraz okazać legitymację służbową w sposób umożliwiający odnotowanie danych w niej zawartych. Przy spełnieniu powyższego warunku zgodnie z art. 66 Ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2007 r. Nr 43, poz. 277, z późn. zm.) „Policjant w związku z pełnieniem obowiązków służbowych korzysta z ochrony przewidywanej w Kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych”.
Z chwilą podjęcia czynności służbowych przez policjanta w czasie przewidzianym jako wolny przysługuje mu taka sama ochrona prawna jak w pozostałych przypadkach. Przepisy prawa nie różnicują stopnia ochrony prawnej funkcjonariuszy ze względu na taką okoliczność. 

3. Czy policjant w czasie wolnym od służby, podejmując interwencję w sytuacji niecierpiącej zwłoki (jeśli zwłoka groziłaby narażeniem życia i zdrowia ludzkiego), może wykonywać obowiązki służbowe niezbędne do zażegnania zagrożenia bez natychmiastowego okazania legitymacji, ostrzegając jedynie okrzykiem: Policja!, legitymacje okazując dopiero później? Czy w takiej sytuacji policjant w razie użycia śpb (w tym broni palnej) będzie odpowiadał jak osoba prywatna czy jak funkcjonariusz Policji?Jaka odpowiedzialność będzie ciążyła na nim w przypadku wystąpienia negatywnych skutków w mieniu czy uszczerbku na zdrowiu albo śmierci sprawcy, albo osób postronnych. zy w tym przypadku zachodzić będzie odpowiedzialność sprawcy za naruszenie nietykalności policjanta lub czynnej napaści na funkcjonariusza publicznego? 

Policjant podejmujący czynności służbowe w czasie wolnym od służby w sytuacji niecierpiącej zwłoki, np. w przypadku zatrzymania osoby posiadającej broń, czynności służbowe poprzedza okrzykiem POLICJA, sprawdza osobę zatrzymaną czy posiada przy sobie broń lub niebezpieczne przedmioty, a następnie postępuje zgodnie z § 2 i § 8 ust. 2 pkt. 4 i 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 lipca 2005 roku w sprawie sposobu postępowania przy wykonywaniu niektórych uprawnień policjantów (Dz.U.05.141.1186).
 
W przypadku konieczności użycia środka przymusu bezpośredniego policjant zobowiązany jest do postępowania zgodnie z przepisami określonymi w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 17 września 1990 r. w sprawie określenia przypadków oraz warunków i sposobów użycia środków przymusu bezpośredniego (Dz.U.90.70.410 z późn. zm.), tj. wezwać osobę do zachowania zgodnego z prawem, uprzedzić o możliwości użycia środka przymusu bezpośredniego w przypadku niepodporządkowania się wydanym poleceniom. Policjant może odstąpić od powyższych procedur i użyć środka przymusu bezpośredniego jeżeli zwłoka groziłaby niebezpieczeństwem dla życia i zdrowia ludzkiego.
Natomiast w przypadku użycia broni palnej, policjant podejmując czynności służbowe w czasie wolnym od służby zobowiązany jest do postępowania zgodnie z § 3 ust.1 rozporządzeniem Rady Ministrów z 19 lipca 2005 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobów postępowania przy użyciu broni palnej przez policjantów oraz zasad użycia broni palnej przez oddziały i pododdziały zwarte Policji. W powyższej sytuacji, gdy zwłoka groziłaby bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia lub zdrowia ludzkiego: np. zachowanie osoby posiadającej broń wskazywałoby na bezpośrednie jej użycie w stosunku do innej osoby, wówczas użycie broni palnej przez policjanta musi być poprzedzone okrzykiem POLICJA.
Podsumowując: zasady postępowania policjanta w przypadku podejmowania czynności służbowych w czasie służby i w czasie wolnym od służby są jednakowe. W konsekwencji dotyczy to także jednakowej odpowiedzialności osoby, której dotyczą czynności funkcjonariusza lub osoby trzeciej, której zakres odpowiedzialności, np. karnej, jest wyznaczony ogólnymi przepisami włącznie z przypadkami wyłączenia odpowiedzialności. Szczegółowe informacje w tej kwestii zawiera pismo Biura Prewencji KGP. 

4. Czy Policjanta podejmującego czynności służbowe lub interwencję w czasie wolnym od służby traktuje się jak policjanta w służbie i czy obejmuje go w tym czasie ochrona prawna przewidziana w kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych? Czy muszą być spełnione jakieś dodatkowe warunki? Czy zależy to od rodzaju czynności? Czy i kiedy można mówić o działaniu: "podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych" w tym przypadku. 

Policjant podejmujący czynności służbowe w czasie wolnym od służby zgodnie z art. 66 Ustawy o Policji korzysta z ochrony przewidywanej w Kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych i nabywa uprawnienia policjanta będącego w służbie. Wszelkie inne czynności podjęte poza czasem służby mogą być jedynie czynnościami podejmowanymi w związku ze służbą.
W związku z powyższym policjant, który podejmuje czynności służbowe w oparciu o przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 lipca 2005 r. w sprawie sposobu postępowania przy wykonywaniu niektórych uprawnień policjantów dokonuje zatrzymania procesowego. Natomiast w sytuacjach, gdy policjant nie przedstawia się, nie informuje osoby wobec której podejmuje czynności, że jest policjantem, w ocenie KGP, występuje jako obywatel realizujący ujęcie obywatelskie.
Podejmując czynności służbowe policjant korzysta z ochrony prawnej przewidzianej w przepisach, zarówno w czasie ich trwania, jak również wtedy gdy jedynie zachodzi związek czynu z pełnieniem przez niego obowiązków (np. zniewaga funkcjonariusza). Podstawowa zatem różnica polega nie na chwili określonego zdarzenia, lecz na charakterze w jakim osoba będąca funkcjonariuszem występuje – czy jest ona związana z obowiązkami służbowymi, czy też osoba ta występuje w sferze „prywatnej” (np. zniewaga o podłożu osobistym).
 
5. Kiedy możemy mówić o cywilnym (obywatelskim) ujęciu sprawcy przestępstwa, a kiedy zatrzymanie będzie procesową, formalną czynnością wynikającą z uprawnień policjanta (Policji), gdy czynności tej dokonał policjant w czasie wolnym od służby? Czy występują w tym zakresie jakieś zagrożenia o negatywnych skutkach (np. prawnych), dla policjanta? Czego powinien wystrzegać się policjant, dokonując ujęcia (zatrzymania?) w powyższych przypadkach? 

Rozróżnienie tzw. ujęcia obywatelskiego od zatrzymania procesowego zostało wskazane w piśmie Biura Prewencji. O konsekwencjach prawnych z kolei wypowiedziało się Biuro Kryminalne (stanowisko poniżej, tuż po odpowiedziach na pytania).

Stanowisko Biura Prewencji:

 „…Istota zatrzymania obywatelskiego określona została w art. 243 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. kodeks postępowania karnego (Dz.U.97.89.555 z późn. zm.) 

Art. 243. § 1. Każdy ma prawo ująć osobę na gorącym uczynku przestępstwa lub w pościgu podjętym bezpośrednio po popełnieniu przestępstwa, jeżeli zachodzi obawa ukrycia się tej osoby lub nie można ustalić jej tożsamości. 

§ 2.Osobę ujętą należy niezwłocznie oddać w ręce Policji. Natomiast instytucja zatrzymania procesowego unormowana została w art. 244 kpk: 

Art. 244. § 1. Policja ma prawo zatrzymać osobę podejrzaną, jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że popełniła ona przestępstwo, a zachodzi obawa ucieczki lub ukrycia się tej osoby albo zatarcia śladów przestępstwa bądź też nie można ustalić jej tożsamości albo istnieją przesłanki do przeprowadzenia przeciwko tej osobie postępowania w trybie przyspieszonym.

§ 2. Zatrzymanego należy natychmiast poinformować o przyczynach zatrzymania i o przysługujących mu prawach oraz wysłuchać go.
 
§ 3. Z zatrzymania sporządza się protokół, w którym należy podać imię, nazwisko i funkcję dokonującego tej czynności, imię i nazwisko osoby zatrzymanej, a w razie niemożności ustalenia tożsamości - jej rysopis oraz dzień, godzinę, miejsce i przyczynę zatrzymania z podaniem, o jakie przestępstwo się ją podejrzewa. Należy także wciągnąć do protokołu złożone przez zatrzymanego oświadczenia oraz zaznaczyć udzielenie mu informacji o przysługujących prawach. Odpis protokołu doręcza się zatrzymanemu.

§ 4. Niezwłocznie po zatrzymaniu osoby podejrzanej należy przystąpić do zebrania niezbędnych danych, a także o zatrzymaniu zawiadomić prokuratora. W razie istnienia podstaw, o których mowa w art. 258 § 1-3, należy wystąpić do prokuratora w sprawie skierowania do sądu wniosku o tymczasowe aresztowanie…” 

6. Czy w związku, albo w trakcie wykonywania czynności służbowych, albo też wobec naruszenia nietykalności lub czynnej napaści na policjanta, podlega on pełnej ochronie prawnej przysługującej funkcjonariuszom Policji, jeżeli pomimo nieokazania legitymacji służbowej, policjant został rozpoznany przez sprawcę jako funkcjonariusz Policji? Czy zaatakowanie przez ww. sprawcę w czasie wolnym od służby, policjanta w związku z prowadzonymi w przeszłości czynnościami służbowymi (np. przeciwko temu sprawcy lub jego znajomym, rodzinie) również jest objęte pełną ochroną prawną przysługującą funkcjonariuszom Policji. 

Przesłanki odpowiedzialności za wskazane czyny są jednakowe i podlegają każdorazowo badaniu w prowadzonym postępowaniu. Szczegółową informacje zawiera stanowisko Biura Prewencji KGP, mianowicie:
 
„…W przypadku zaistnienia przestępstwa w związku lub w trakcie wykonywania czynności służbowych albo naruszenia nietykalności lub czynnej napaści na policjanta, w ocenie Biura Prewencji KGP, przypisanie sprawcy odpowiedzialności za przestępstwo wymaga zawsze pozytywnego ustalenia:
1) czy atak sprawcy na funkcjonariusza miał miejsce podczas pełnienia przez tego funkcjonariusza obowiązków służbowych (czyli w ich trakcie);
2) czy też doszło do niego w związku z pełnieniem przez funkcjonariusza obowiązków służbowych.
Zarówno w jednym, jak i w drugim przypadku sprawcy należy udowodnić, iż obejmował swoim zamiarem, iż dopuszcza się przestępstwa na osobę, która jest funkcjonariuszem publicznym, lub także udowodnić, iż swoim zamiarem obejmował, fakt że funkcjonariusz jest w trakcie wykonywania obowiązków służbowych, lub że doszło do niego w związku z pełnieniem przez funkcjonariusza obowiązków służbowych. W przypadku „pozytywnych” powyższych ustaleń policjant korzysta z ochrony przewidywanej w Kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych pomimo nie okazania legitymacji służbowej. Podkreślić należy, że każdy zaistniały tego typu przypadek jest rozpatrywany indywidualnie przez prokuraturę jak również sąd…”
7. Czy policjant, w czasie wolnym od służby, będąc pod wpływem alkoholu, w przypadku ujawnienia przestępstwa, w którym wszelka zwłoka groziłaby narażeniem na utratę życia lub zdrowia osoby: 

a) może interweniować (fakultatywnie) – w każdym przypadku czy tylko w niektórych sytuacjach?

b) jest zobowiązany interweniować (obligatoryjnie) – w każdym przypadku czy tylko w niektórych sytuacjach? 

c) kategorycznie zabrania mu się interweniować - w każdym przypadku czy tylko w niektórych sytuacjach?
 
Proszę o podanie podstaw prawnych do podanych wyżej okoliczności przekroczenia uprawnień lub niedopełnienia obowiązków jeżeli takowe istnieją (w przypadku podejmowania przez policjanta interwencji pod wpływem alkoholu). 

Policjant w czasie wykonywania czynności służbowych, w szczególności w stosunku do osób trzecich, nie może znajdować się w stanie po użyciu alkoholu lub nietrzeźwości. Zatem podejmując jakiekolwiek działania powinien mieć to na uwadze, że konsekwencją tego może być odpowiedzialność m.in. dyscyplinarna. W przypadkach szczególnie jaskrawych istnieje prawdopodobieństwo przyjęcia przez organ procesowy konstrukcji stanu wyższej konieczności. Nie istnieją szczególne przepisy osobno odnoszące się do przekroczenia uprawnień albo niedopełnienia obowiązków w przypadku działania pod wpływem alkoholu. 

8. Jakie w chwili obecnej obowiązują przepisy, wytyczne, polecenia lub inne przepisy regulujące postępowanie policjanta w zakresie podejmowania czynności służbowych w czasie wolnym od służby, również w stanie po użyciu alkoholu, lub które odwołują się do tego zakresu? 

W ocenie KGP nie ma przepisów rangi wytycznych, poleceń, czy innych, które odnosiłyby się do kwestii postępowania policjanta w zakresie podejmowanych czynności służbowych w czasie wolnym od służby. Nie ma także przepisów, które odnosiłyby się do tej materii w sytuacji, gdy policjant po służbie znajduje się w stanie po użyciu alkoholu. Nie ma tego rodzaju przepisów, gdyż nie ma takiej potrzeby. 

9. Czy policjant w czasie wolnym od służby, używając broni palnej jest obowiązany stosować się do przepisów, przypadków użycia broni i policyjnych procedur przed użyciem broni, czy też jest zmuszony działać tak, jakby był osobą prywatną (nie-policjantem), używając broni jedynie w obronie koniecznej (swojej lub innej osoby)? 

Policjant używając broni palnej powinien bez względu na czas, w którym ma to miejsce, postępować zgodnie z zasadami przewidzianymi dla tego rodzaju czynności. 

10. Czy istnieje jakakolwiek różnica, pomiędzy użyciem broni służbowej, a użyciem broni prywatnej (policjant posiada zezwolenie), w sytuacji gdy policjant podejmie w czasie wolnym od służby interwencję, występując w charakterze funkcjonariusza Policji, ale będzie używał broni prywatnej (nie służbowej)? Jakie policjant może ponieść konsekwencje użycia broni prywatnej, podejmując czynności służbowe? 

Policjant podejmujący czynności służbowe z użyciem broni palnej prywatnej w czasie wolnym od służby zobowiązany jest do przestrzegania przepisów i procedur obowiązujących policjanta będącego w służbie.
 
Pamiętać należy, że użycie broni jest środkiem, co do którego reguły użycia są szczególnie drobiazgowo określone i ma ono charakter ostateczny. Mimo, iż – co do zasady – w celu wykonywania czynności służbowych policjanci otrzymują na wyposażenie m.in. broń, to trudno wykluczyć, że przypadki użycia broni palnej stanowiącej prywatną własność policjanta mogą się zdarzyć. Pierwszorzędne i decydujące znaczenie ma jednak, zgodnie z brzmieniem ustawy o Policji, nie fakt użycia prywatnej własności do wykonywania zadań służbowych, lecz to czy sposób postępowania policjanta był zgodny z regulacjami w tym zakresie. 

11. Czy w związku z negatywnym orzecznictwem i częstym brakiem respektowania przez polski wymiar sprawiedliwości, w zakresie ochrony prawnej policjantów podejmujących czynności po służbie, spowoduje przez KGP podjęcie niezbędnych kroków w kierunku zmiany przepisów, w celu zwiększenia ochrony prawnej policjanta, czy też KGP nie będzie podejmować żadnych działań? Czy policjanci mogą liczyć na pomoc prawną KGP lub KWP i w jakim zakresie. 

Trudno generalizować orzecznictwo sądów, gdyż każda sprawa jest rozpatrywana indywidualnie, a nawet drobne różnice w ocenie stanów poprzednich mogą diametralnie odmienić rozstrzygnięcie. Komenda Główna Policji podjęła starania zmierzające do wprowadzenia niektórych regulacji do ustawy o Policji zwiększających poziom ochrony prawnej policjantów poprzez wprowadzenie możliwości zwrotu ex post kosztów obrońcy policjanta w postępowaniu.
 
KGP ma ograniczone możliwości pomocy prawnej policjantom, gdyż nie ma tego rodzaju mechanizmów. Istnieją możliwości dokonywania na polecenie kierownictwa KGP analizy prawnej sytuacji czy też wydawaniu opinii, lecz nie zastępstwo konkretnego policjanta w konkretnym postępowaniu. W tym wypadku znacznie większe możliwości ma choćby NSZZ Policjantów. 

STANOWISKO BIURA KRYMINALNEGO: 

Zatrzymanie obywatelskie opisane jest w artykule 243 § 1 k.p.k., który mówi, iż „ każdy ma prawo ująć osobę na gorącym uczynku przestępstwa lub w pościgu podjętym bezpośrednio po popełnieniu przestępstwa, jeżeli zachodzi obawa ukrycia się tej osoby lub nie można ustalić jej tożsamości”.
Zgodnie z rotą ślubowania zawartą w art. 27 Ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji na policjancie ciążą obowiązki, i niepodjęcie określonych czynności może skutkować odpowiedzialnością karną z art. 231 § 1 k.k. (niedopełnienie obowiązków). Należy jednak mieć na uwadze, że iż przystępując w czasie wolnym od służby do interwencji, ujawniając się jako policjant, działając nieadekwatnie do zagrożenia, można narazić się na odpowiedzialność karną – przekroczenie uprawnień.
Funkcjonariusz Policji w czasie wolnym od służby będąc świadkiem popełnianego przestępstwa, podejmując czynności zatrzymania sprawcy może dokonać tego w dwojaki sposób tzn. nie ujawniając się, że jest policjantem i dokonać ujęcia obywatelskiego lub okazując legitymację służbową i informując osobę zatrzymywaną, że jest policjantem dokonać zatrzymania procesowego, art. 244 § 1 k.p.k.
Jeżeli sprawca dokonał naruszenia nietykalności lub czynnej napaści na policjanta, który nie okazał legitymacji służbowej, a miało to związek z wykonywaniem przez niego czynności służbowych lub nastąpiło w trakcie wykonywania czynności służbowych, a sprawca wiedział, iż działa w stosunku do funkcjonariusza Policji, wówczas policjantowi przysługuje pełna ochrona prawna. Dotyczy to również sytuacji, gdy policjant został zaatakowany w czasie wolnym od służby, ale w związku z prowadzonymi w przeszłości czynnościami służbowymi wobec sprawcy napaści, naruszenia nietykalności.
Jak się wydaje uprawniona jest teza: funkcjonariusz Policji podejmując w czasie wolnym od służby działania zmierzające do ochrony porządku prawnego w zgodzie z rotą ślubowania, działa w ramach obowiązków służbowych lub w związku z nimi, a tym samym korzysta ze wzmożonej ochrony prawnej, wówczas jednak musi działać stosownie do wewnętrznych wymogów regulujących wykonanie określonych czynności służbowych. 

WNIOSKI KOŃCOWE (biuro prewencji): 

Mając powyższe na uwadze zasadnym jest stwierdzenie, że zakres przedmiotowy pytań jest bardzo szeroki. Często też, co uniemożliwia udzielenie wiążącej odpowiedzi, pytający nawiązują do stanów hipotetycznych. W ocenie KGP nie jest możliwe kazuistyczne udzielenie odpowiedzi na szereg z przytoczonych pytań. Trudno bowiem odnieść się do wszystkich zdarzeń, które mogą zaistnieć w służbie, czy poza służbą. Wskazać również należałoby, że nie ma w obrocie prawnym klarownych przepisów odnoszących się do zasad postępowania policjanta poza służbą, czy do jego statusu prawnego poza godzinami służby. Mając na uwadze fakt, że Zasady etyki zawodowej policjanta dotyczą go jedynie w trakcie służby trudno jest rozciągać je także i na życie prywatne policjanta.
 
Wydaje się, że brak jasnych konstrukcji prawnych w tym zakresie i jednolitej wykładni przepisów, czy opinii prawnych uniemożliwia jednoznaczne udzielenie odpowiedzi na powyższe pytania. W tym stanie prawnym możliwe jest jedynie odnoszenie się do poszczególnych, jednostkowych przypadków, bez zagłębiania się w casusy i sytuacje hipotetyczne.
No cóż, zachęcam do wymiany poglądów. Jak widać materia nie jest ani łatwa, ani jednoznaczna.
Sławek W., gabinet komendanta głównego Policji