W dniu 24 marca weszła nowelizacja rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 20 marca 2020 r. w sprawie ogłoszenia na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu epidemii (Dz. U. poz. 491), gdzie wprowadzono następujące zmiany dotyczące szeregu nowych obostrzeń dla obywateli:

Jest to m. in. zakaz przemieszczania się osób za wyjątkiem:

1. wykonywania czynności zawodowych lub zadań służbowych, lub pozarolniczej działalności gospodarczej, lub prowadzenia działalności rolniczej lub prac w gospodarstwie rolnym, oraz zakupu towarów i usług z tym związanych;
2. zaspokajania niezbędnych potrzeb związanych z bieżącymi sprawami życia codziennego, w tym uzyskania opieki zdrowotnej lub psychologicznej, tej osoby, osoby jej najbliższej w  rozumieniu art. 115 § 11 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1950 i 2128), a jeżeli osoba przemieszczająca się pozostaje we wspólnym pożyciu z inną osobą – także osoby najbliższej osobie pozostającej we wspólnym pożyciu, oraz zakupu towarów i usług z tym związanych;
3. wykonywania ochotniczo i bez wynagrodzenia świadczeń na rzecz przeciwdziałania skutkom COVID-19, w tym w ramach wolontariatu;
4.  sprawowania lub uczestniczenia w sprawowaniu kultu religijnego, w tym czynności lub obrzędów religijnych.

Wg naszej oceny za nie przestrzeganie powyższych zakazów może grozić kara grzywny do 500 zł albo nagany wynikająca z art. 54 Kodeksu Wykroczeń w związku z art. 46 ust. 2 i 4 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2019 r. poz. 1239 i 1495 oraz z 2020 r. poz. 284, 322 i 374) oraz § 3a. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia  z dnia 24 marca 2020 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ogłoszenia na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu epidemii, chociaż naszą opinię należy traktować jako podpowiedź a nie wykładnię prawa.

O ile wyłączenia zakazu wynikające z punktów 1, 3 i 4 nie budzą żadnych wątpliwości,  to już punkt 2 mówiący o możliwości „zaspokajania niezbędnych potrzeb związanych z bieżącymi sprawami życia codziennego” jest pojęciem bardzo obszernym i jak od wczoraj obserwujemy w różnych mediach- różnie interpretowany.

Mając powyższe na uwadze, zwracamy się do wszystkich policjantek i policjantów o roztropne podejmowanie decyzji w zakresie egzekwowania nie przestrzegania opisywanego zakazu. Pamiętacie, że nasze działanie powinno być przede wszystkim ukierunkowane na minimalizowanie zagrożeń a dopiero w przypadku rażącego naruszenia powyższych zakazów stosowanie środków represji w postaci mandatu karnego. Pamiętajmy, że zawsze możemy zastosować jeden ze środków oddziaływania wychowawczego wynikającego z art. 41 KW

-w stosunku do sprawcy czynu można poprzestać na zastosowaniu pouczenia, zwróceniu uwagi, ostrzeżeniu lub na zastosowaniu innych środków oddziaływania wychowawczego.

Ponadto w przypadku jakichkolwiek wątpliwości policjant może sporządzić notatkę urzędową celem przeprowadzenia czynności wyjaśniających .

Mając powyższe na uwadze zwracamy się do strony służbowej o pilne przekazanie wytycznych w tym zakresie

Rozporządzenie-Ministra-ZdrowiaPobierz