KOMUNIKAT PRASOWY

Od 20 lat, w tragicznych zdarzeniach, interwencjach, pościgach na służbie i w wolnym czasie giną kolejni policjanci. Zginęło już ponad 130 młodych ludzi osierocając dzieci, żony, rodziny. Bardzo często wśród przyczyn ich śmierci znajdują się chroniczne braki w niedoinwestowanej od 20 lat infrastrukturze policyjnej, niedostateczny poziom wyszkolenia, wtórne braki w umiejętnościach zawodowych niedoskonalonych głównie z braku pieniędzy.

Każda bezsensowna śmierć policjanta wywołuje dyskusję o problemach Policji i policjantów. Dyskusje mają charakter falowy, wracają, gdy ginie lub zostaje ciężko ranny kolejny policjant. Policja, a w zasadzie państwo polskie, ma z Policją duże problemy i nie może udawać, że ich nie zauważa. Państwo nie może nie zauważać takich przypadków jak podpalenie policjantów, nie może nie zauważać przypadków narastania agresji bardzo młodych ludzi, którzy, sami będąc ofiarami braku systemowych rozwiązań wychowawczych, braku pracy i perspektyw życiowych, atakują policjantów. W krajach Unii Europejskiej, na które tak chętnie powołują się politycy nawołujący do ograniczenia naszych rzekomo rozbuchanych świadczeń emerytalnych i nasi domorośli reformatorzy redukujący w Policji dosłownie wszystko  w tempie dotychczas niespotykanym, przypadki, z jakimi mieliśmy do czynienia tylko w ciągu trzech miesięcy 2010 roku, wywołałyby burzę polityczną i zmusiły ministra spraw wewnętrznych i szefa Policji do wyjaśnienia, dlaczego narażają życie i zdrowie policjantów- funkcjonariuszy publicznych. Braku właściwej reakcji na te zdarzenia nie może usprawiedliwiać przywoływane przez niektórych ryzyko zawodu i ustawowy obowiązek narażania życia i zdrowia.

Każdy policjant podejmujący interwencję i działający w imieniu Państwa, musi dbać nie tylko o bezpieczeństwo własne, ale ma przede wszystkim obowiązek zapewnić bezpieczeństwo i wszelkie prawa osobie, wobec której tą interwencję podjął.

Niestety, sytuacja w Policji systematycznie pogarsza się. Brak kilkunastu tysięcy policjantów do codziennej służby uniemożliwia planowanie doskonalenia zawodowego. Niedostatek pieniędzy i czynione na wszystkim oszczędności usprawiedliwiają kłopoty ze zorganizowaniem doskonalenia na właściwym poziomie i sprawiają, że doskonalenie niezbędnych każdemu policjantowi praktycznych umiejętności zawodowych w większości jednostek Policji jest papierową fikcją. Nie ma sal treningowych, strzelnic, warunków do prowadzenia zajęć z policjantami.

W związku z tym, w trosce o sprawność Policji, o życie i zdrowie policjantów, żądamy:

• pełnego zatrudnienia w Policji na poziomie 103 tysięcy policjantów,
• zapewnienia Policji finansowania z budżetu Państwa, które umożliwi funkcjonowanie naszych jednostek na normalnym poziomie,
• zapewnienia policjantom godnej płacy i warunków służby nie uwłaczających naszej godności,
• podniesienia poziomu szkolenia policjantów, zwiększenia nacisku na umiejętności praktyczne, zwiększające bezpieczeństwo policjantów, w tym w szczególności obrony przed uzbrojonymi w noże, czy środki łatwopalne,, agresywnymi napastnikami, naukę pływania i technik ratunkowych, zaawansowanych technik jazdy i umiejętności pościgowych,
• traktowania zawodu policjanta jako zawodu zaufania społecznego,
• ustawowego, instytucjonalnego systemu ochrony prawnej,
• partycypacji Państwa w obowiązkowym ubezpieczeniu na życie policjantów,
• ustawowego systemu pomocy dla rodzin policjantów którzy zginęli w służbie,
• zaprzestania działań obniżających status materialny i poziom życia rodzin policjantów,
• zaprzestania działań dyskryminujących policjantów i prób likwidacji obowiązujących w Policji świadczeń,
• zaprzestania nieprzemyślanych redukcji i oszczędności pogarszających sprawność Policji.

Niepodjęcie wskazanych powyżej działań pogłębi zapaść, w której znajduje się Policja. Są one niezbędne dla poprawy bezpieczeństwa publicznego oraz bezpieczeństwa osobistego stojących na jego straży policjantów.

Uchwalony budżet Policji winien być wykorzystany zgodnie z przeznaczeniem na zapewnienie właściwego poziomu bezpieczeństwa. Szukanie pozornych oszczędności i zaniedbania w tym zakresie powinny być konsekwentnie rozliczane przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji.