Emerytowany funkcjonariusz policji, zwrócił się do komendanta miejskiego policji o wypłacenie równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego za rok 2010 i złożył odpowiednie oświadczenie mieszkaniowe do ustalenia uprawnień do równoważnika za wskazany okres. Komendant zwrócił wniesione oświadczenie mieszkaniowe. Twierdził, że nie ma właściwości rzeczowej ani miejscowej, by sprawę rozpoznać. Emerytowany policjant złożył na to postanowienie zażalenie. Jednak bezskutecznie. Ostatecznie sprawą zajął się sąd.

Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł, że skarga zasługuje na uwzględnienie. Sąd przypomniał, że kwestia właściwości organów policji do wydawania orzeczeń dotyczących równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego została w orzecznictwie sądów administracyjnych kategorycznie przesądzona. 

W przypadku tej sprawy nie sposób nie zauważyć, że wcześniej WSA w Gdańsku w prawomocnym wyroku z 14 maja 2009 r. (III SAB/Gd 2/09) zobowiązał komendanta miejskiego policji do wydania decyzji w przedmiocie wniosku emerytowanego funkcjonariusza o wypłatę równoważnika pieniężnego za remont lokalu mieszkalnego za lata: 2006, 2007, 2008, uznając, że jest on właściwy w sprawie.
Pomimo że przedmiotem postępowania w sprawie jest również kwestia wypłaty równoważnika za remont lokalu mieszkalnego, organ pierwszej instancji uznał się za niewłaściwy i stwierdził brak możliwości ustalenia organu właściwego do rozpatrzenia sprawy.

Przepisy ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy policji (tekst jedn. DzU z 2004 r. nr 8, poz. 67 ze zm.) odsyłają w zakresie uprawnień mieszkaniowych emerytów policyjnych do zasad przewidzianych dla funkcjonariuszy. 

Tym samym uznać należy, że organem właściwym do rozpoznania wniosku, zgłoszonego przez policjanta emeryta dotyczącego spraw mieszkaniowych jest ten sam organ, który rozpatrywałby wniosek złożony w takiej samej sprawie przez funkcjonariusza policji (tj. na zasadach przewidzianych w § 9 ust. 1 rozporządzenia ministra spraw wewnętrznych i administracji z 28 czerwca 2002 r.). 

Ponieważ skarżący przed przejściem na emeryturę był funkcjonariuszem komendy miejskiej policji, zatem jej komendant był organem właściwym do rozpoznania sprawy. Przyjmując odmienne stanowisko w tej kwestii, organ ten dopuścił się naruszenia przepisu rozporządzenia w związku z art. 19 k.p.a. (nakazującego organom przestrzeganie z urzędu swojej właściwości miejscowej i rzeczowej) oraz art. 20 k.p.a. (dotyczącego właściwości rzeczowej), a także art. 66 § 3 k.p.a., który nie miał w sprawie zastosowania. *

Wyrok WSA w Gdańsku z 5 sierpnia 2010 r., III SA/Gd 292/10

Źródło: Rzeczpospolita