XV lat minęło

Historia Policji Państwowej powstałej w 1990 roku jest nierozerwalnie związana z powstaniem Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego Policjantów. Choć zdaje się,że wielu decydentów w tym również wysokich przełożonych zdaje się o tym niepamiętać lub tego faktu niedoceniać. Początki tworzenia Związku mimo wielu trudności i nieprzychylności wielu ludzi to w mojej ocenie bardzo ciekawy okres. Właśnie wtedy na najniższych strukturach policyjnych pojawili się ludzie - działacze, którzy potrafili w sposób zdecydowany i skuteczny organizować oddolne struktury oraz zmieniać skostniałe zasady funkcjonowania milicji. Pojawili się wtedy również pseudo działacze wywodzący się z PZPR i ZSMP, którzy dzięki zdobytemu doświadczeniu chcieli stać się orędownikami zmian a tym samym próbowali znaleźć sobie miejsce do przetrwania gdyż musieli myśleć, że nie wszystko jest stracone. Na szczęście faktyczne ich intencje dość szybko zostały odczytane i zostali odsunięci od działalności związkowej. Było też wielu takich członków Związku,którzy na fali przemian i zmian kadrowych zajęli wysokie stanowiska służbowe. Większość tych ludzi bardzo szybko zapomniała, kto dał im rekomendację. Pewnym usprawiedliwieniem był brak rzeczywistego rozeznania i tempo dokonywanych zmian. Należy przypomnieć wszystkim,że Związek w tamtym czasie wziął na siebie obowiązek związany z weryfikacją osób zatrudnionych w milicji. Proces ten to jedno z najtrudniejszych zadań, podczas którego popełniono wiele błędów dając szanse służby funkcjonariuszom, którzy jedynie deklarowali wolę rzetelnej służby. Jednak w tym czasie nikt nie miał innej lepszej metody. Kolejne lata to walka o demokratyzacje służby policyjnej oraz stworzenie korzystnych rozwiązań prawnych. Z perspektywy 15 lat należy stwierdzić,że mimo wielu narzekań ze strony szeregowych policjantów to głównie dzięki działaniom NSZZ Policjantów wprowadzono szereg rozwiązań prawnych zgodnych ze standardami europejskimi. Szkoda,że nie udało się zachować uprawnień emerytalnych. Błędem Związku było również nieprzyjęcie w 1990 roku propozycji rządowej mnożnika 2.24 dla naszych płac. Czas jednak był zupełnie inny a nasze oczekiwania były znacznie większe. Z tej lekcji możemy jedynie wyciągnąć wnioski na przyszłość.

Związek walczył również o mandaty poselskie,jednak z marnym skutkiem. Dlaczego tak się dzieje? Odpowiedź wydaje się prosta.Brak rzeczywistej solidarności zawodowej i zwykła ludzka zawiść. Szkoda. Jak pokazuje życie „posiadanie” kilku posłów w Sejmie RP daje znacznie większe możliwości wprowadzania korzystnych zmian w przepisach prawa. Może ten rok będzie przełomowy Koledzy startujący z czołowych miejsc na listach Samoobrony mają realne szanse na wybór. Czy tylko nasze kompleksy i partia ,która bardzo często stawała po drugiej strony barykady będzie dobrą rekomendacją dla naszych kandydatów na parlamentarzystów. Na bazie tych kilku refleksji historycznych powstaje pytanie jak będzie przyszłość NSZZ Policjantów. Mimo sceptycznego nastawienia wielu policjantów do organizacji zawodowej jestem przekonany,że istnieje rzeczywista szansa stworzenia na przestrzeni kilku najbliższych lat profesjonalnie działającej Organizacji. Skupiamy dzisiaj ponad 40 tysięcy policjantów. Struktury terenowe działają praktycznie we wszystkich jednostkach powiatowych. I ten fakt należy wykorzystać w walce o interesy policjantów, emerytów, rencistów i ich rodzin. Nasza piętą achillesową jest brak przepływu informacji do szeregowych członków i funkcjonariuszy. I tu jest ogromne wyzwanie dla Przewodniczących Zarządów Wojewódzkich,którzy muszą mobilizować Przewodniczących Zarządów Terenowych do aktywniejszej pracy jak również odbywać otwarte spotkania z policjantami. Należy opuścić biurka i ruszyć w teren. Bez tego będziemy słyszeć,że nic nie robimy i tylko układamy się z przełożonymi. Moje doświadczenie pokazuje,że bezpośredni kontakt pozwala pokazać funkcjonariuszom możliwości skutecznego działania Związku. W terenie policjanci nie mówią głównie o niskich płacach. Bardzo często chcą poprawy warunków służby ( pomalowanie pomieszczenia, wymiana fotela, doposażenie w materiały biurowe itp.). Policjanci bardzo często nie wiedzą gdzie mają szukać pomocy w sytuacji, gdy rodzina ma kłopoty. I tu jest ogromne pole do popisu. Nie może być tak,że szeregowi policjanci od lat nie widzieli w jednostkach Przewodniczących Zarządów Wojewódzkich. Wojewódzkich. Podejrzewam, że takie przypadki w skali kraju nie są odosobnione. Policjanci zapiszą się do Związku jednak muszą otrzymać rzetelną informację o jego uprawnieniach i możliwościach samorealizacji w strukturach NSZZ Policjantów.

Bardzo często zarzucamy przełożonym brak kontaktu z podwładnymi,a sami ten grzech popełniamy. Jako Zwiazek nie potrafimy również skutecznie korzystać z uprawnień w zakresie respektowania przepisów bhp i medycyny służby. Przepisy dają nam w tym względzie ogromny oręż w walce o poprawę warunków służby policjantów. Można je również wykorzystać podczas prowadzenia akcji protestacyjnych. Wiele organizacji prowadzi działalność gospodarczą przysparzając tym samym środków do prowadzenia działalności statutowej. Jednak należy pamiętać, że nie jest to główny cel działania Związku

Odrębnego potraktowania wymaga stosunek przełożonych do działaczy związkowych i działań podejmowanych przez Związek. Niektórzy przełożeni nie mają odwagi zapisania się do Związku tłumacząc to faktem, że przynależność ta koliduje z realizację ich zadań. Takie myślenie nie ma racjonalnego wytłumaczenia. Przecież bycie członkiem Związku nie stoi w sprzeczności z obowiązkiem bycia mądrym i sprawiedliwym przełożonym. Można zaobserwować ciekawe zjawisko.Podczas nieoficjalnych spotkań komendanci i wysocy przełożeni akceptują działania Związku, których jednak nie potrafią wyarytykuować podczas odpraw. To znaczy,że w policji nie potrafimy jeszcze otwarcie dyskutować. W policji brakuje mi rzeczywistego dialogu komendant – organizacja NSZZ Policjantów. Przecież przy szacunku do siebie i prezentowanych poglądów można bez potrzeby angażowania prokuratury, sądu. środków masowego przekazu i innych instytucji państwowych rozwiązać wiele problemów wewnętrznych policji. W ostatnich latach Związek sygnalizował wiele zjawisk niekorzystnych powstających w obrębie działania przełożonych średniego i wysokiego szczebla dowodzenia policją. Jednak brak odwagi i obawa przyznania racji Związkowi powodował narastanie problemu, jego nagłośnienie i wreszcie spóźnione decyzje. Panowie Komendanci więcej odwagi i zaufania do Związku. Przecież dobro policji to nasze wspólne dobro.

O sile Związku decyduje również jego wizerunek na zewnątrz. A z tym mamy na szczeblu krajowym wiele problemów. Lokalne media znacznie częściej pokazują działania Związku, natomiast na szczeblu krajowym uprawiania jest już polityka.

W tym roku w Poznaniu odbyły się wojewódzkie obchody 15 Rocznicy Powstania NSZZ Policjantów. Miły one bardzo uroczystą oprawę z udziałem przedstawicieli Rządu RP, parlamentarzystów, najwyższych władz województwa, policji wielkopolskiej, byłych Komendantów Głównych Policji. Praktycznie nikt nam nie odmówił, co jest wyrazem szacunku i uznania dla działań Związku na arenie kraju i województwa. Nie piszę tego, aby się chwalić, choć zapewne wielu czytelników tak to odbierze. Chcę przez to pokazać, że, mimo,że wielu na uroczystości przybyło ze względów taktycznych (zbliżająca się kampania wyborcza) to udało się pokazać siłę Związku a przy okazji podziękować wszystkim za działalność społeczną i wspieranie Organizacji Wojewódzkiej NSZZ Policjantów

                                                                                               Przewodniczący

                                                                                 ZW NSZZ Policjantów woj. wlkp.

                                                                                         podinsp. Andrzej   Szary