Czytając ten artykuł byłam zdumiona, iż zasługi przypisano osobom, które nie mają nic wspólnego z pomocą, wsparciem, którego mi udzielono. O środki finansowe walczyłam wraz z mężem, policjantem KPP w Kamiennej Górze przez okres około dwóch lat, pisze do redakcji RTI, Joanna Wiśniewska.

Regionalny Tygodnik Informacyjny RTI-Tygodnik 12 sierpnia 2010'
Echa naszych publikacji
Święto Policji

Czytając ten artykuł byłam zdumiona, iż zasługi przypisano osobom, które nie mają nic wspólnego z pomocą, wsparciem, którego mi udzielono i dzięki temu przyjmuję lek o nazwie Tysabri, który sprawił, że czuję się dużo lepiej, mogę sama funkcjonować. Uznałam, że czytelnicy mają prawo poznać prawdę, gdyż oni także wspomogli mnie wpłacając na moje konto, które było opublikowane w naszym tygodniku. O środki finansowe walczyłam wraz z mężem, policjantem KPP w Kamiennej Górze przez okres około dwóch lat. Pisaliśmy wszędzie: ministerstwa, NFZ, Kancelaria Premiera, Prezydenta, fundacje, do ludzi biznesu, ale 170 tys. zł to ogromna kwota.

Kwestowaliśmy pod kościołami, to była walka o moje życie, być, albo nie być. Pisaliśmy do NSZZP, do Komendanta Głównego Andrzeja Matejuka. Apel w mojej sprawie trafił do wszystkich komend policji w Polsce. Z kraju wpływały małe kwoty pieniędzy, byliśmy załamani, czas uciekał, a ja traciłam wzrok i sprawność fizyczną, a przede wszystkim nadzieję. Zdobyłam telefon do Przewodniczącego Zarządu Głównego NSZZP Pana Antoniego Dudy. Długo rozmawialiśmy. Pojawiła się iskierka nadziei. Po wielu perypetiach dzięki Panu gen. Andrzejowi Matejukowi, Panu Przewodniczącemu Zarządu Głównego NSZZP Antoniemu Dudzie, Wiceprzewodniczącemu Zarządu Głównego Markowi Osiejewskiemu i kierowanej przez niego komisji oraz konsultantowi Zarządu Głównego NSZZP ds. BHP i Medycyny Pracy Panu Lucjanowi Dudkiewiczowi udało się! Otrzymuję lek Tysabri (koszt ok. 7 tys. zł miesięcznie), który zahamował postęp choroby Stwardnienia Rozsianego (SM). Składam ogromne podziękowania ww. osobom.

Związki Zawodowe policjantów wywalczyły środki finansowe, zaczęłam żyć normalnie, kocham życie, jestem szczęśliwa dzięki ludziom dobrej woli i ogromnego serca. Dziękuję.

Jolanta Wiśniewska

Od Autora: Przyznaję, moja wina, że zbyt wielu uznałem za godnych pochwały w tak pięknej sprawie. Okazuje się, że i w rozdawaniu pochwał trzeba być ostrożnym.

Janusz Chodasewicz.

oryginał publikacji