– Wizerunek i wygląd mają ogromny wpływ na osiągnięcie sukcesu zawodowego i towarzyskiego. Wielu z nas często chciałoby, aby oceniano nas tylko według naszej inteligencji, kompetencji, działań itp., a wygląd pozostawał czynnikiem drugorzędnym. Tymczasem to, jak wyglądamy, może mieć większy wpływ na sukcesy niż nasza wiedza i osiągnięcia – mówi psycholog biznesu Jacek Santorski.
Wygląd pracownika ma też wpływ na opinię o firmie, którą reprezentuje, toteż coraz częściej przywiązują do tego wagę pracodawcy. Dotyczy to w szczególności tych zawodów, które ze swojej istoty wymagają odrębnego, wyróżniającego stroju. Zwłaszcza formacji militarnych i paramilitarnych.

OGÓLNIK – „SCHLUDNY WYGLĄD”

Osoba decydująca się na podjęcie służby w Policji rezygnuje z pewnej części swobód obywatelskich, tym samym obowiązana jest podporządkować się wszelkim przepisom normującym pragmatykę służbową. Na policjanta obowiązek podporządkowania się szczególnej dyscyplinie służbowej (a na nią składa się też określony przepisami wygląd) nakłada art. 25 ust. 1 ustawy o Policji. Od chwili powstania Policji w 1990 roku zasady umundurowania uregulowane były szczegółowymi przepisami, natomiast w kwestii wyglądu policjanta odwoływano się do przepisów obowiązujących w wojsku.

Pierwszą próbą uzupełnienia tej luki było w 1997 roku wprowadzenie do szkolenia policjantów podręcznika Krzysztofa Łagody i Roberta Częścika pt. „Vademecum interwencji policyjnych”. Podręcznik omawiał nie tylko regulaminowe umundurowanie, ale także inne elementy wyglądu policjanta jak: wyczyszczone obuwie, ogolona twarz, podstrzyżone wąsy i włosy oraz tzw. ogólną prezencję.

W 1998 r. Zarządzenie nr 11/98 Komendanta Głównego Policji w sprawie wprowadzenia do użytku służbowego w Policji „Regulaminu ogólnego i musztry Policji” normowało zasady zachowania się policjantów w wielu sytuacjach, jak m.in. oddawanie honorów, składanie meldunku służbowego, przedstawianie się, wzajemne zwracanie się do siebie itp., ale nie odnosiło się do wyglądu umundurowanego policjanta.

Nie regulowały tej kwestii także „Zasady etyki zawodowej policjanta” z 1999 roku (Decyzja 121/99 Komendanta Głównego Policji), uwzględniły ją dopiero wprowadzone w życie w 2003 roku Zarządzeniem nr 805 Komendanta Głównego Policji „Zasady etyki zawodowej policjanta”, które nałożyły na policjantów obowiązek dbania o schludny wygląd. Był to jednak wymóg na tyle ogólny, że szybko okazało się, iż jest niewystarczający na tle specyfiki czasów. Umundurowani policjanci coraz częściej wprowadzali do swojego wyglądu dość dowolne elementy, a przełożeni mogli jedynie zwracać im na to uwagę, nie mając właściwie prawnego środka egzekwowania wymaganych standardów.

SZCZEGÓŁ – „DŁUGIE WŁOSY”

We wrześniu 2009 roku na Internetowym Forum Policyjnym rozgorzała dyskusja na temat tego, jakie włosy może mieć umundurowany policjant. Wywołała je sprawa funkcjonariusza z pionu konwojowego w Łodzi, który do munduru nosił długie włosy związane w tzw. kucyk. Przełożony wydał mu pisemne polecenie ostrzyżenia włosów. Powoływał się przy tym nie na przepisy, ale na zagrożenie bezpieczeństwa policjanta podczas interwencji.

Policjant zażądał podstawy prawnej. Ponieważ takowej nie było, polecenia nie wykonał.

– Przełożeni zdecydowali o przeniesieniu tego policjanta do pionu kryminalnego – mówi Magdalena Zielińska, rzecznik prasowy KWP w Łodzi. – Tam nie nosi munduru, a w tej służbie strój i fryzura niejednokrotnie ułatwiają policjantowi kamuflaż. W dyskusji na forum internetowym policjanci wyśmiewali polecenie przełożonego, dowcipkowali o konieczności dodatku służbowego na fryzjera, radzili strzyc „na zapałkę” także policjantki i pytali: skoro długie włosy nadają policjantowi niechlujny wygląd, to jak traktować opasłe sylwetki i grube brzuchy niektórych oficerów? Jedni oburzali się na bezprawność polecenia, inni pisali, że to mobbing ze strony przełożonego, a jeszcze inni popierali stanowisko przełożonego, pisząc, że długie włosy nie licują z mundurem. Pracodawca ma prawo określić warunki ubrania i wyglądu. Co do ubrania pracodawca daje mundury. Co do wyglądu może i powinien określić wzorce. Pojęcie osobistej estetyki jest bardzo szerokie. Jednych drażnią długie włosy, innych wygolone czachy. Dawno temu, jak byłem w wojsku, były stosowne tablice z wzorami długości włosów. Nie wolno było mieć zbyt długich włosów, ale też niedopuszczalne było wygolenie się na łyso. Faktycznie długie włosy do munduru wyglądają niepoważnie.

Osobiście nie podoba mi się, że policyjna zmiana wychodząca z komendy po służbie niczym nie różni się od dresiarzy, którymi przed godziną się zajmowali. Łysi kryminalni też raczej nie wzbudzają zaufania – napisał „kucyk 24”

Trafnie podsumował dyskusję user „zako”:
To nie do śmichów chichów, ale do KGP powinno trafić, tam zostać opracowany specjalny katalog dopuszczalnych fryzur i kolorów włosów. Absurdalne – ale skoro dostał polecenie na piśmie, to wystarczy, że uzna je za niezgodne z prawem i odwoła się bezpośrednio do KGP. Bo jeżeli są naruszane jego osobiste dobra, to ktoś przekracza uprawnienia, wydając takie polecenie. Ale z drugiej strony, to przecież powinien być jakiś standard, bo jakby tak nagle jakiś policjant zafarbował sobie włosy na pomarańczowo, drugi zrobił sobie dredy, czy byłoby to dobre? Więc mamy KGP i jeżeli są jakieś szczegółowe wytyczne, to może ktoś je przedstawi, bo „schludny wygląd” to wg mnie pojęcie zbyt ogólne.

DOPRECYZOWANIE

Takich jak ta kwestii pokazujących nieuregulowane szczegóły dotyczące wyglądu policjanta było więcej i dowodziły one, że potrzeba wprowadzenia zmian w przepisach umożliwiających skuteczne egzekwowanie właściwych postaw policjantów w sferze dbałości o wygląd jest bardzo pilna.

2 grudnia 2010 r. Zarządzenie nr 1787 Komendanta Głównego Policji zmieniło zarządzenie w sprawie „Regulaminu ogólnego i musztry Policji”, wprowadzając do tego regulaminu rozdział Ia zatytułowany: „Stosunek policjantów do munduru, wygląd zewnętrzny”.

Rozdział zawiera oczekiwane regulacje dotyczące:
– przestrzegania zasad noszenia umundurowania,
– przenoszenia przez umundurowanych policjantów podręcznego bagażu,
– zachowania umundurowanych policjantów w miejscach publicznych lub podczas publicznych wystąpień.
Określone wymogi w zakresie wyglądu umundurowanych policjantów uwzględniają policjantów – mężczyzn i policjantów – kobiety.

Pkt 58d rozdziału Ia – umundurowany policjant‑mężczyzna noszący włosy, wąsy lub brodę obowiązany jest nosić je schludnie i krótko ostrzyżone;

Pkt 58e rozdziału Ia – umundurowany policjant-kobieta, jeśli ma włosy dłuższe niż do ramion na czas wykonywania zadań służbowych zobowiązana jest nosić je krótko upięte lub związane;

Pkt 58f rozdziału Ia – umundurowanemu policjantowi zabrania się noszenia ozdób, które naruszałyby powagę munduru.

Nowe przepisy uprawniają też przełożonych do odsunięcia lub niedopuszczenia do służby policjanta, którego wygląd nie spełnia określonych standardów, z jednoczesnym wydaniem polecenia niezwłocznego przystosowania wyglądu policjanta do tych standardów. Wyraźnie określone zostało również, że odmowa w tym zakresie podlega ocenie pod kątem odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny służbowej.

Elżbieta Sitek

źródło : Policja 997

zdjecie.policja.pl