Podkreślam a zarazem ostrzegam, że wszelkie wymienione pomysły "geniuszy" odpowiedzialnych za funkcjonowanie policji i innych służb mundurowych są źródłem ogromnej frustracji środowiska, w którym panują nastroje przypominające otwartą beczkę prochu - wystarczy jedna iskra, żeby zdetonować otwarty konflikt.

Po wypowiedzi ministra Boniego podczas spotkania w dniu 4 maja br., „…iż wprowadzenie propozycji zgodnej ze stanowiskiem podzespołów 1 i 2 oraz związków zawodowych, tzn. 20 lat służby i 50 lat życia, wymagałoby objęcia nowym systemem osób przyjętych do  służby po 1 stycznia 1999 roku…"  powstała sytuacja, która mogła doprowadzić do faktycznego zerwania rozmów.

Rozgorzała gorąca dyskusja, w której zwróciłem uwagę, że negowanie ustaleń, jakie zapadły na pierwszym spotkaniu z udziałem premiera w dniu 10 grudnia - jest niedozwolonym chwytem, który może doprowadzić do zniweczenia wszelkich wysiłków zmierzających do  wynegocjowania rozsądnych warunków reformy systemu emerytalnego służb mundurowych.

Efektem stanowiska strony rządowej stało się wystąpienie, jakie w imieniu związków zawodowych reprezentowanych w Federacji ZZ Służb Mundurowych skierowaliśmy na ręce przewodniczących klubów poselskich i zajmujących się służbami mundurowymi komisji sejmowych i senackich, w celu uzyskania odpowiedzi wszystkich ugrupowań, jak widzą przyszłość służb mundurowych.

Chciałbym się przy okazji odnieść do wcześniejszego artykułu zamieszczonego w Gazecie Wyborczej pt. "Związkowcy oskarżają Komendanta", w którym poinformowano, iż prokuratura wszczyna śledztwo przeciwko Komendantowi Głównemu Policji, za bezprawne przeznaczenie ponad 47 milionów złotych z funduszu nagród i zapomóg dla policjantów na paliwo i media.

Dziennikarz Gazety zamieścił w tym artykule wypowiedź byłego rzecznika prasowego Policji, a obecnie rzecznika NIK Pawła Biedziaka: - "…Ale NIK stanął po stronie policji. Uznał, że komendant był w sytuacji przymusowej - mówi nam Paweł Biedziak, rzecznik Izby. - Dlatego nie uznał tego za nieprawidłowość. Zaznaczył tylko, że dalsze cięcie budżetu policji "naraża na utratę zaufania funkcjonariuszy do swego pracodawcy".

W natłoku spraw bieżących nie miałem czasu skomentować wcześniej tej wypowiedzi - a chciałbym powiedzieć jedynie, że byłoby lepiej, żeby pan Biedziak nie mówił, co myśli, lecz opierał swe wypowiedzi w tej sprawie na protokole NIK, który tę sprawę określił jednoznacznie jako nieprawidłowość (podobnie jak dyrektor Departamentu Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Wewnętrznego NIK w piśmie KOB-051-009-5/2010 skierowanym do przewodniczącego ZG NSZZ Policjantów). Dziwnym zbiegiem okoliczności pan Biedziak pochodzący ze Szczecina ujmuje się w swej wypowiedzi za również pochodzącym ze Szczecina rzeczywistym autorem niezgodnego z prawem przeznaczenia funduszu nagród i zapomóg - nadinsp. A. Trelą.

Komentarz Tomasza Krzemieńskiego - Pan minister Boni apelował do związków zawodowych o odwagę patrzenia do przodu. Chciałem zauważyć, że związki taką odwagę już wykazały, w naszym myśleniu nastąpił przełom, na co Federacja ZZSM zwróciła uwagę w niedawnym piśmie do premiera. Jeżeli weźmiemy jako punkt wyjścia obecnie obowiązującą ustawę emerytalną z 1994 roku, daje ona prawo do przejścia na cząstkową emeryturę po 15 latach służby i w ogóle nie określa wieku emerytalnego. W tej chwili zgodziliśmy się na wydłużenie tego okresu o 5 lat, tzn. o jedną trzecią, o 33 %, zgadzamy się też na wiek emerytalny wynoszący 50 lat. Jest to zmiana radykalna w porównaniu z tym, co obowiązuje obecnie. Jeśli spojrzymy na przykład przeciętnego młodego człowieka, który podejmie w przyszłości służbę w wieku 25 lat po studiach wyższych, to i tak po to, by móc skorzystać z uprawnień w nowym systemie, będzie on musiał przesłużyć 25 lat (do ukończenia 50 lat życia). Warto też przypomnieć, że obecną ustawę emerytalną uchwalono w 1994 roku, a więc już po zmianie ustrojowej, jej uchwalenie było poprzedzone długotrwałymi negocjacjami, podczas których zapewniano związki zawodowe o trwałości i nienaruszalności przyjętych rozwiązań, ustawa miała obowiązywać „po wieczne czasy”. Ta trwałość i nienaruszalność oznaczała w praktyce 15 lat, bo już w 2009 roku rozpoczęły się dyskusje o zmianie ustawy emerytalnej dla służb mundurowych, których rezultatem była fala odejść funkcjonariuszy. Ta tendencja nadal się utrzymuje.

Komentarz Andrzeja Szarego: Dobrze ,że pan minister Boni od momentu rozpoczęcia prac zespołu zmienił zdanie, gdyż mówienie o warunkach służby, profilaktyce zdrowotnej, ocenie atrakcyjności służby (badania) to właściwy kierunek, który od samego początku był proponowany przez związkowców. Szkoda, że minister Adam Rapacki, mimo obietnic i trwających prac nad kolejną zmianą ustawy o Policji nie zaproponował zapisów umożliwiających tworzenie w służbach mundurowych ZSIP, celem stworzenia możliwości kontroli BHP. Mówienie, że nowe rozwiązania będą dotyczyć nowo przyjętych osób, jest nieprawdziwe, ponieważ należy stworzyć możliwość wyboru systemu dla obecnie służących funkcjonariuszy poprzez progresywną wysługę lat i progresywny wzrost dodatku służbowego i funkcyjnego. Jednak rząd musi na ten cele znaleźć pieniądze, bez których nie zatrzymamy w służbie wielu funkcjonariuszy. Strona rządowa powinna starać się doprowadzić do kompromisu przy stole, gdyż w przeciwnym wypadku związkowcy zapewne nie ustąpią i podejmą działania protestacyjne.  Zakaz łączenia rent i emerytur to również rozwiązanie, które może dotknąć obecnie służących funkcjonariuszy, co przy braku waloryzacji płac i podwyżek nie jest do zaakceptowania. W mojej ocenie minister Boni pod wypływem lokalnych protestów NSZZ P i wystąpień działaczy związkowych w mediach częściowo zmienił nastawienie, jednak nadal forsuje rozwiązania rządowe. Jest to kolejna próba uspokojenia sytuacji tak, aby w opinii publicznej powstało wrażenie spokoju w służbach i przekonanie o prowadzeniu dialogu społecznego. Szkoda, że po raz kolejny szefostwo poszczególnych służb nie potrafiło z siebie wydusić żadnych ocen, opinii, propozycji w obronie interesów podległych im funkcjonariuszy.

Komentarz Józefa Partyki - spirala wzrostu cen żywności nakręcająca się od początku 2011 roku prowadzi do poważnych zagrożeń poziomu życia najbiedniejszych grup społecznych. W szczególności dotyczy to pracowników sfery budżetowej, gdzie od trzech lat nie było waloryzacji płac. Do tego dochodzi coraz szybszy wzrost kosztów utrzymania oraz nabierająca coraz większego rozpędu inflacja.  Dlatego podczas spotkania ze stroną rządową w dniu 4 maja 2011' przedłożyłem konkretne pytanie a zarazem wniosek; żeby strona rządowa na następnym spotkaniu poinformowała nas o możliwości wzrostu uposażeń funkcjonariuszy poprzez ustanowienie nowej ustawy modernizacyjnej. Uczestniczący w rozmowach minister Adam Rapacki stwierdził w odpowiedzi, że założenia nowej ustawy modernizacyjnej są już gotowe.