W toku kampanii wyborczej pojawiają się wypowiedzi medialne, z których wynika, że uniknięcie włączenia do ZUS służby mundurowe zawdzięczają politykom, układom bądź opieszałości rządu, tylko nie związkom zawodowym...

Nawet cytowana przez nas wczoraj Gazeta Prawna w artykule zatytułowanym "Emerytalna licytacja wyborcza: pobożne życzenia zamiast rzeczywistych zmian" pisze: "...wiadomo jednak, że nie ma już mowy o powrocie emerytur mundurowych do ZUS, policjanci i żołnierze wywalczyli odrębność systemu, do ustalenia pozostają szczegóły...". Według Gazety utrzymania systemu zaopatrzeniowego nie wywalczyły związki zawodowe służb mundurowych, lecz jacyś enigmatyczni: policjanci i żołnierze...

Jak bardzo krzywdzące dla związków służb mundurowych występujących pod szyldem Federacji Związków Zawodowych Służb Mundurowych jest takie uogólnienie, przekonuje historia ostatnich lat. Przypomnijmy więc, jak policyjni związkowcy walczyli, gdy już w 2008 roku pojawiły się pierwsze zapowiedzi ówczesnego ministra SWiA Grzegorza Schetyny o zamiarze włączenia służb mundurowych do powszechnego systemu emerytalnego:


"KOMUNIKAT
KOMITETU PROTESTACYJNEGO W KRAKOWIE
z dnia 19 lutego 2009 roku

Koleżanki i Koledzy!

Zastosowana formuła przekazu medialnego w kwestii przyszłych zmian emerytalnych funkcjonariuszy służb mundurowych jest niemożliwa do przyjęcia. To przez media płynęły rewelacje na temat nowego systemu emerytalnego a nie z ust naszych pracodawców, czy przedstawicieli MSWiA. To właśnie w grudniu 2008r. rozpoczął się medialny, bezprecedensowy atak na Policję, którą celowo pokazywano w takim świetle, aby przeciętny obywatel miał przeświadczenie istnienia zmanierowanej grupy zawodowej, obdarzonej licznymi „przywilejami”,  które tak drastycznie odbiegają od właściwego systemu sprawiedliwości społecznej, że obecna „uczciwa” władza musi wziąć w obronę „uciśnionych” i tak zmodyfikować funkcjonariuszom system emerytalny, aby niezadowolonej części Polaków dać poczucie, że wreszcie nastąpił czas sprawiedliwości społecznej. Stąd te socjotechniczne zabiegi pokazujące rzesze policjantów odchodzących po 15 latach na emeryturę, stąd przywołany przykład podinspektora z Komendy Głównej Policji, który dzięki nowej reformie jeszcze na niej zyska i będzie brał na rękę grubo powyżej 4 tysięcy złotych. I takie właśnie informacje dotarły do świadomości Polaków..."

19 lutego 2009 roku środowisko policyjne i służb mundurowych manifestowało w Krakowie i Gdańsku swoje niezadowolenie w proteście wobec kolejnej próby ograniczania praw emerytalnych oraz drastycznego zmniejszenia budżetu. W proteście zorganizowanym z inicjatywy Zarządu Głównego NSZZ Policjantów wzięło udział ponad 8 tysięcy policjantów, funkcjonariuszy Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej i Straży Granicznej.

Potem był protest w Poznaniu a 1 grudnia 2009' pikieta służb mundurowych przed Kancelarią Prezesa Rady Ministrów. Również rok 2010 przebiegał pod znakiem walki medialnej i protestów, które zwieńczyła wielka manifestacja sfery budżetowej w dniu 22 września 2010' w Warszawie.

Dzięki tym protestom, a także ustawicznej walce prowadzonej przez związki zawodowe na każdym forum dialogu społecznego, jak i pismom kierowanym do poszczególnych ugrupowań politycznych prezentujących nasze stanowisko, 10 grudnia 2010' doszło do spotkania z premierem.

Podczas tego spotkania związkowcy uzyskali gwarancje premiera Donalda Tuska o zachowaniu praw nabytych i utrzymaniu zaopatrzeniowego systemu emerytalnego. Został powołany zespół związkowo - rządowy pracujący pod przewodnictwem ministra Michała Boniego.

Efekty pracy zespołu są nie do przecenienia - to właśnie komunikaty z prac zespołu poparte szeroką akcją informacyjną skierowaną do społeczeństwa - stopniowo poprawiają wizerunek służb mundurowych, szczególnie Policji, szargany przez media od 2008 roku na zamówienie towarzystw emerytalnych "stęsknionych" za składką od wynagrodzeń kilkuset tysięcy funkcjonariuszy i żołnierzy.

Niech nas nie zwiodą wzniosłe słowa polityków i obietnice składane w okresie wyborczym. Wzajemne przenikanie polityki i biznesu nie liczy się zupełnie z takimi pojęciami, jak bezpieczeństwo społeczne, etyka służby etc.
Oto garść komentarzy polityków do projektu reformy emerytur mundurowych MSWiA z marca 2009 roku:
********
- Nie możemy utrzymywać przywilejów rodem z PRL - mówi "Gazecie" szef klubu parlamentarnego ludowców Stanisław Żelichowski. - Naród się starzeje. Według danych Głównego Urzędu Statystycznego w 2032 r. ma być o 200 tys. więcej zgonów niż urodzin. Rząd musi wydłużać wiek emerytalny.

Opozycja... nie jest przeciw. - Gdy słyszę, że lekarz wojskowy przechodzi na emeryturę po 15 latach i zostaje w tym samym szpitalu na kontrakcie, to mnie z lekka szlag trafia - mówił w Radiu ZET poseł Janusz Zemke (SLD).

- Jesteśmy przeciwni całkowitej likwidacji przywilejów emerytalnych służb mundurowych, ale nie wykluczamy rozmowy o tym, czy policjanci powinni przechodzić na emeryturę po 15 latach służby, czy później - powiedział "Gazecie" szef klubu PiS Przemysław Gosiewski.

- Nie będzie całkowitej likwidacji przywilejów służb mundurowych - zapewnia szef klubu PO Zbigniew Chlebowski. - Jednak dla wąskiej grupy uprzywilejowanych musi zrzucać się reszta ciężko pracujących. Nie może być tak, że trzydziestokilkuletni funkcjonariusze idą na emeryturę.
********

Od tych wypowiedzi minęły prawie trzy lata. Teraz w okresie przedwyborczym w zasadzie tylko PIS powtarza to, co mówił poprzednio. A i premier Tusk w debacie stwierdził, że należy służby włączyć do powszechnego systemu emerytalnego...

Trwa ostra walka o wpływy i pieniądze. Twarde stanowisko związkowców poparte Waszym licznym udziałem w protestach, pikietach i manifestacjach - udowodniło grupom interesu, że nie jesteśmy "kolejnym łakomym kąskiem" do połknięcia. Że nie jesteśmy przedmiotem walki politycznej, lecz istotnym podmiotem, z którym każdy musi się liczyć.

Kolejna sposobność dla okazania naszej siły nadarza się już wkrótce - 17 września 2011’ we Wrocławiu spotykają się ministrowie finansów państw Unii Europejskiej - na ten dzień związkowcy zrzeszeni we wszystkich centralach związkowych w Polsce i Europie zaplanowali gigantyczny protest przeciw cięciom budżetowym i zamrażaniu wynagrodzeń, połączony z Euromanifestacją zorganizowaną przez Europejską Konfederację Związków Zawodowych.

Walka trwa i trwać będzie - nie zawsze na ulicach i w błyskach fleszy. Na co dzień to mało efektowne i mozolne gromadzenie danych, opracowywanie stanowisk i opinii prawnych, negocjowanie i wymaganie wywiązywania się przez stronę służbową z podstawowych obowiązków wynikających z ustaw i przepisów wykonawczych.

W tym miejscu z rozczarowaniem musimy stwierdzić, że w całej naszej trudnej walce nie uzyskujemy niestety poparcia strony służbowej, a często pojawiają się nawet działania i decyzje, które porównać można do przysłowiowego "wkładania kija w szprychy".

Kończy się trwająca 4 lata pierwsza odsłona związkowej walki o godne warunki służby i godziwy wizerunek funkcjonariuszy. Co będzie dalej?

Po wyborach pojawi się zapewne inny, może nieco przemeblowany a może nawet całkiem inny rząd, ale nie oczekujmy od rządu prezentów. Rząd to nie święty Mikołaj. Jesteśmy już dorośli i musimy zdać sobie sprawę z tego, że prezentów nikt nam nie zrobi.

Na dzień dzisiejszy pomimo frontalnych ataków mamy "przeżyte kolejne 4 lata w systemie zaopatrzeniowym", w którym ponad 20 tysięcy mundurowych nabyło uprawnienia oraz gwarancje utrzymania tego systemu w przyszłości, o czym warto przypomnieć. I to jest nasz wspólny związkowy,  prezent dla wszystkich funkcjonariuszy. Następne cztery lata nie będą jednak łatwe, co do tego nie powinniśmy mieć złudzeń…….