» Zwolnienie policjanta od czynności służbowych po orzeczeniu komisji lekarskiej o trwałej niezdolności do służby Zwolnienie policjanta od czynności służbowych po orzeczeniu komisji lekarskiej o trwałej niezdolności do służby

Chór KWP

Okres	Wizyt	Odsłon
Wczoraj	149	335
Ostat tydzień	1347	3624
Ostat. dwa tyg.	3067	7999
Ostat. miesiąc	6425	16429
Ostatni rok	95224	237335
Razem	1960983	4253408

Ostatnio dodane:

Przywilej umierania

Przywilej umierania

Wpisany przez jp | 21 listopada 2010

Na kanwie informacji o śmierci młodego funkcjonariusza, który zginął w trakcie wykonywania czynności służbowych, zamieszczamy kilka słów Marcela Tabora - "Zamiast Komentarza".

W mediach, zwłaszcza w jednej, wyjątkowo nadgorliwej w tej sprawie gazecie, trwa nagonka na policjantów. Nagonka na wszystkich mundurowych. Wymierzona w rzekome przywileje. Przede wszystkim emerytalne, ostatnio też związane z tzw. chorobowym. Ta nagonka podoba się rządzącym.

Udziela się też tzw. opinii publicznej. Znam ją z ulicy, z różnych rozmów, bo jestem dość młodym jeszcze emerytem. Odczytuję niesprzyjające nam poglądy także w Internecie. „Mają przywileje, a przecież nic, albo tak mało robią”. „Dlaczego ja mam pracować do 65 roku życia, a oni odchodzą na emerytury jeszcze przed czterdziestką ?”

Wróciłem właśnie z wyborczego głosowania i włączyłem komputer. Przeczytałem nagłówek, że pijany kierowca śmiertelnie potrącił policjanta. Przeczytałem całość.

Dziewiętnastolatek w cywilu przejechał umundurowanego dwudziestoczterolatka. Pierwszy wracał z balangi, a drugi był na służbie. Ten pierwszy jechał do domu, żeby „odpocząć” po trudach solidnie zakrapianej dyskoteki, ten drugi właśnie przystępował do pracy przy oględzinach, która nie wiadomo kiedy miała się skończyć. Zapewne nie w czasie przepisowego zakończenia służby, a nie zapłacą mu za nadgodziny. Było przecież po trzeciej w nocy.

I na tym właśnie polega różnica między cywilem, a człowiekiem w mundurze. Mówiąc językiem Szekspira „Ktoś nie śpi, aby spać mógł ktoś”. Ten ktoś (pierwszy) wychodzi do pracy i nie zawsze cały i zdrowy wraca do domu, do rodziny. To wpisane jest w jego obowiązki, za to mu płacą tak niewiele, a gotowi odebrać jeszcze więcej. Ten ktoś w mundurze ślubuje, że będzie pełnił służbę nawet z narażeniem swojego życia. I na tym polega zasadnicza różnica między służbą a pracą.

Wspomniana na wstępie wysokonakładowa i opiniotwórcza gazeta już bodaj dwukrotnie wzywała nas wytłuszczonymi tytułami: „Mundurowi do roboty !” Wydawała też: „Rozkaz: Ciąć przywileje!”

Czy również ten wątpliwy chyba „przywilej” umierania na służbie ?

Marcel Tabor