VI. I Zjazd NSZZ Policjantów

          23 maja 1990 roku Krajowa Komisja Koordynacyjna podjęła uchwałę o przeprowadzeniu krajowego zjazdu NSZZ Policjantów. Do tego czasu przez okres kilku miesięcy w jednostkach policji odbyły się zebrania członków związku, które dokonały oceny dotychczasowej działalności grup inicjatywnych. W efekcie kampanii sprawozdawczo – wyborczej w strukturach związkowych niewielu dotychczasowych działaczy obroniło swoje stanowiska.
           12 lipca 1990 roku KKK postanowiła nie czekać do zjazdu i dokonała zmian w KKK. Drugim przewodniczącym NSZZ Policjantów został wybrany st. chor. Andrzej Kosiak komendant Komisariatu Policji w Konstantynowie koło Łodzi.
          Wydarzeniem bez precedensu była w tym czasie wizyta grupy związkowych działaczy Bostońskiej Policji Patrolowej. Przywieźli oni m. in list od prezydenta Stanów Zjednoczonych Georgea Busha seniora, w którym pisał on do bostońskich związkowców: - „ Przez asystowanie polskim policjantom w ich wysiłkach w tworzeniu policyjnego związku, nie tylko pomożecie im w działaniach na rzecz prawa, ale przyczynicie się też do trwającego rozwoju Polski jako wolnego, otwartego i demokratycznego społeczeństwa”.
          Zaczynają się protesty w jednostkach terenowych. Powodem jest zła kondycja materialna Policji i policjantów. Zostaje powołany zespół negocjacyjny do rozmów z kierownictwem KGP i MSW. Podczas rozmów 3 września 1990 roku obie strony wykazują wolę kompromisu: MSW proponowało podwyższenie wskaźnika z dotychczasowego 1,2 średnie płacy do 2,0, który miałby zostać osiągnięty 1 lipca 1991 roku. Związek optował już za wskaźnikiem nie 2,8 ale 2,4. Kompromis w zasadzie osiągnięto.
          W dniach 10-14 października 1990 roku, ponownie w Kiekrzu, odbywa się I Krajowy Zjazd NSZZ Policjantów. Po raz pierwszy uczestniczą w nich delegaci wybrani w demokratycznych wyborach, jest ich około 300. W Zjeździe uczestniczy całe kierownictwo MSW i Komendy Głównej Policji. W jednej z uchwał Związek „ogłasza protest i zarządza akcję ostrzegawczą na terenie całego kraju”. W odpowiedzi na uchwałę wiceminister Widacki obiecuje związkowcom „szybką podwyżkę” płac o 600 zł, co równałoby się z pierwotnie postulowanemu wskaźnikowi 2,8 średniej płacy.
          Zjazd akcentuje problemy: poprawa sytuacji materialnej policjantów i warunków służby, odbiurokratyzowanie i usamodzielnienie policji jako centralnego urzędu państwowego, dążenie do wyłączenia budżetu policji i samodzielnego dysponowania środkami.Nowym przewodniczącym Krajowej Komisji Wykonawczej NSZZ Policjantów zostaje wybrany Andrzej Kosiak, który zdecydowanie pokonuje Jana Jabłońskiego.
         W związku zamiarem wprowadzenia przez rząd niekorzystnych zmian w ustawie emerytalnej, odbieranych jako kolejna próba „cichej weryfikacji” policjantów 22 lipca 1990 roku policjanci po raz pierwszy w swej historii organizują pikietę pod Sejmem. Zapewne pod jej wpływem ostatecznie przyjęto ustawę o waloryzacji emerytur i rent, która nie wprowadziła innych wcześniej  zapowiadanych rozstrzygnięć.

VII. Próba normalizacji

              14 stycznia 1991 roku ministrem spraw wewnętrznych zostaje nieznany działacz „Solidarności” z Wybrzeża Henryk Majewski, bez doświadczenia w resortach mundurowych. Policja w tym czasie nie ma dobrej passy. Po raz pierwszy w  historii policji pojawiają się kłopoty z terminową  wypłatą należności dla policjantów. Znów pojawia się projekt reformy emerytur i rent, który ma objąć bez wyjątków wszystkich obywateli. Związek wskazuje na upolitycznienie policji. MSW podnosi kwestię finansowania Związku przez budżet. Konflikt miedzy ministrem a komendantem głównym policji oraz NSZZ Policjantów przybiera na sile.
Konsekwencją wewnątrzzwiązkowej dyskusji jest podjęcie uchwały o skierowaniu listu otwartego do ministra spraw wewnętrznych i komendanta głównego policji, w którym podkreślono zasługi związku dla przemian w Polsce i w policji oraz przeciwstawiono się instrumentalnemu wykorzystaniu związkowców w zależności od potrzeb politycznych.
            22- 23 marca 1991 roku w Wyższej Szkole Policji w Szczytnie odbywa się I Nadzwyczajny Zjazd Delegatów NSZZ Policjantów. W obradach uczestniczą wszyscy szefowie MSW oraz zastępca KGP Janusz Wydra. Delegaci poddają ostrej krytyce kierownictwo MSW i KGP.
            22 maja 1991 roku związek ogłasza ogólnopolską akcję ostrzegawczą, zagrożenie zmianą ustawy emerytalnej zostaje odsunięte na dalszy czas.
Po odejściu ze stanowiska Leszka Lamparskiego nowym komendantem głównym ma zostać  Roman Hula .
            10 lipca 1990 roku związek w obecności wiceministra spraw wewnętrznych Jerzego Zimowskiego wyraża podziękowania dla ustępującego komendanta oraz zdecydowaną dezaprobatę wobec kandydatury Romana Huli na stanowisko komendanta głównego policji. Zarzuca się mu arogancję, sprzeniewierzenie się idei związkowej oraz brak doświadczenia zawodowego. Związek grozi z tego powodu protestem, co też się dzieje, w dniu 12 lipca 43 zarządy wojewódzkie zorganizowały protesty przeciwko nominacji swego niedawnego kolegi.
             18 lipca KKW wyraża votum nieufności wobec ministra Henryka Majewskiego oraz wiceministra Jana Widackiego. Konflikt ostatecznie kończy mediacja premiera  Jana Krzysztofa Bieleckiego.Mimo deklaracji współpracy komendant Hula idzie na wojnę ze Związkiem i ze „wszystkimi”.
            28 sierpnia 1991 roku Roman Hula pozbawia związkowców prawa do oddelegowania na czas pełnienia funkcji z wyboru, wypowiada umowę użyczenia pomieszczeń dla centrali w KGP oraz kwater służbowych. Przewodniczący Andrzej Kosiak  w pisemnym wystąpieniu  „melduje komendantowi głównemu, że trzymamy się dzielnie i walczyć będziemy w interesie policjantów, a jeśli będzie nam Pan dawał po temu powody, także z Panem”
            We wrześniu 1991 związki funkcjonariuszy i pracowników cywilnych służb mundurowych rozpoczynają spór zbiorowy z ministrem spraw wewnętrznych w sprawie wolności związkowej. Związki skarżą się do Rzecznika Praw Obywatelskich i Sądu Najwyższego, zwracają się do premiera i prezydenta.
             11 grudnia zostaje podpisana umowa z Komendantem Głównym Policji dotycząca zasad funkcjonowania sekretariatu KKW NSZZ P i używania pomieszczeń w KGP.
Jesienią 1991 roku związek wystawia swoją reprezentacje w wyborach parlamentarnych do Sejmu. Ostatecznie związek nie odnosi sukcesu, ani jeden kandydat nie wchodzi do parlamentu.
            W lutym 1992 roku w niesławie ze stanowiska komendanta głównego policji odchodzi Roman Hula. Stanowisko szefa policji obejmuje podinsp. Zenon Smolarek dotychczasowy komendant wojewódzki policji w Poznaniu. Jego program „Policja 200” zyskuje aprobatę środowiska związkowego.
             5 marca 1992 roku następuje rejestracja statutu NSZZ Policjantów i zostaje powołane Prezydium w pełnym składzie tj. Zbigniew Dąbrowski, Wacław Dorosiński, Jerzy Gontarczyk, Maria Kowalewska, Leszek Kubicki, Janusz Łabuz, Jacenty Solejdowicz, Piotr Statkiwicz oraz Zenon Trocha.
             W sierpniu 1992 roku komendant Smolarek w związku z bardzo trudną sytuacją w kraju zwraca się do związku o partnerską współpracę. Związek współpracuje z komendantem, jednak nie ogranicza się do przysłowiowej „pietruszki i cebuli”.
             9 września 1992 roku policjanci spotykają się z prezydentem Lechem Wałęsą  prosząc o wsparcie policji, bez efektów.
             7 grudnia 1992 roku 500 policjantów protestuje przed Sejmem przeciwko złej ustawie emerytalnej i pogarszającej się sytuacji materialnej policjantów.
             W marcu 1993 roku do Polski przybywa delegacja Europejskiej Rady Związków Zawodowych Policjantów ( CESP ).Wizyta robi niemałe wrażenie w kierownictwie MSW, a zwłaszcza komendzie głównej policji.
            W dniu 7 kwietnia 1993 roku KKW na posiedzeniu w Piczyskach przyjmuje rezygnację Andrzeja Kosiaka, jednocześnie powierzając obowiązki przewodniczącego Janowi Miterze.
            W  dniach 28 – 30 czerwca 1993 roku w Legionowie odbywa się III Zjazd Nadzwyczajny NSZZ Policjantów. Do głosu dochodzą zwolennicy radykalnych działań. Z niewielką przewagą głosów st. sierż. Grzegorz Korytowski – kierowca radiowozu  zostaje kolejnym przewodniczącym. Wiceprzewodniczącymi zostają: Jan Mitera, Zbigniew Michalak, Henryk Cierpisz – sekretarz i Ryszard Szwagrzyk – skarbnik. Minister Milcznowski na Zjeździe  deklaruje wolę wspierania związku w walce o status policjanta i sytuacji materialnej Policji.
 Jesienią 1993 roku związkowcy po raz drugi biorą udział w wyborach parlamentarnych. Do Sejmu zostaje wybrana Lucyna Pietrzyk, jedyna policjantka utożsamiania z NSZZ Policjantów.

VIII. Druga Kadencja

            W marcu 1994 roku niespodziewanie ze służby odchodzi Grzegorz Korytowski, związek znów pozostaje bez przewodniczącego.
W sierpniu 1994 roku komendant główny policji realizuje jeden z postulatów Związku polecając powołanie komisji ds. ochrony prawnej policjantów. Komisje te w większości pozostają na papierze, a ich rolę przejmują struktury terenowe NSZZ Policjantów.
            7 kwietnia Sejm uchwala ustawę emerytalną, która pogarsza warunki odchodzenia funkcjonariuszy ze służby m.in. obniża poziom świadczenia emerytalnego z dotychczasowych 100 do 75% uposażenia ostatnio otrzymywanego.
           W lipcu 1994 związek podpisuje porozumienie płacowe z MSW – KGP.
           26 – 28 października 1994 roku w Legionowie odbywa się II Zwyczajny Zjazd NSZZ Policjantów. Nowym przewodniczącym został mało znany działacz związkowy z Bialska – Białej Jan Malek ( zastępcą komendanta komisariatu). Do Prezydium weszli: Andrzej Żwański, Henryk Cierpisz, Jerzy Skóra, Janusz Domaradzki, Adam Pałęza, Zenon Trocha, Irena Dykier, Zbigniew Dąbrowski, Zbigniew Górski, Wacław Jeliński, Jerzy Jędrzejak, Janusz Łabuz, Jacenty Solejdowicz, Jerzy Szymandera i Henryk Wróbel. Zjazd postanowił o utworzeniu organu prasowego z siedzibą w Opolu. Wkrótce ukazał się pierwszy numer „ Związkowego Przeglądu Policyjnego”, który po kilkunastu numerach padł.
           W lutym 1995 roku ze stanowiska komendanta głównego policji odchodzi Zenon Smolarek, nowym zostaje nadinsp. Jerzy Stańczyk dotychczasowy komendant stołeczny policji, wcześniej wojewódzki w Szczecinie. Wobec zapowiedzi walki o lepsze warunki finansowe KKW zawiesza akcję protestacyjną.
          28 marca 1995 roku prezydent Lech Wałęsa obiecuje poparcie dla inicjatyw związku.
         W maju 1995 roku Związek obchodzi 5 rocznicę rejestracji NSZZ Policjantów.
         W czerwcu 1995 roku Związek uzyskuje sądowe potwierdzenie reprezentatywności.
         21 września 1995 roku z inicjatywy NSZZ Policjantów pod gmachem KGP w 55 rocznicę zbrodni katańskiej, odsłonięty zostaje obelisk upamiętniający zamordowanie ponad 6 tysięcy policjantów na Wschodzie, a także policjantów poległych podczas służby.
          5 października 1995 roku Jan Malek składa rezygnację z funkcji przewodniczącego, jego obowiązki przejmuje Andrzej Żwański z Grodziska Mazowieckiego.
         10 października 1995 roku w związku z zapowiedzią ograniczenia środków na Policję, KKW  Związku ogłasza akcję protestacyjną - wywieszenie flag na jednostkach policji.
         W marcu 1996 roku KKW NSZZ Policjantów podejmuje decyzję o odwieszeniu akcji protestacyjnej i postawieniu wotum nieufności wobec komendanta głównego policji Jerzego Stańczyka. Powodem jest brak aktywności komendanta  w walce o budżet policji.
        25 listopada 1996 roku w przeddzień zapowiadanej pikiety przedstawiciele MSWiA podpisują porozumienie z NSZZ Policjantów, w którym strona rządowa zobowiązuje się ,że w ciągu trzech lat nastąpi zrównanie płac policjantów z płacami żołnierzy zawodowych. Mimo to związek pikietuje pod Sejmem RP.
        W styczniu 1997 roku nowym komendantem głównym zostaje Marek Papała od niedawna zastępca komendanta głównego policji ds. logistyki.  Jednym z jego najbliższych współpracowników zostaje sierż. sztab. Henryk Wróbel, były przewodniczący ZW NSZZ Policjantów w Bydgoszczy.
        Wobec faktu, że sprawa płac budzi niezadowolenie także innych związków zawodowych służb mundurowych, wszystkie związki zawodowe działające w resorcie spraw wewnętrznych wraz ze związkiem zawodowym Służby Więziennej oraz stowarzyszeniami emerytów i rencistów tych resortów i MON zawierają porozumienia w celu wspólnej walki o ochronę praw emerytalnych obecnych i przyszłych emerytów.
        W styczniu 1998 roku nowym komendantem głównym policji zostaje Jan Michna, komendant śląskiej komendy wojewódzkiej.
         W dniach 5-7 października 1998 roku w Ustroniu odbywa się IV Nadzwyczajny Zjazd NSZZ Policjantów. Zjazd przyjął nowy statut i ordynację wyborczą. Andrzej Żwański dotychczas po. przewodniczący został przez Zjazd formalnie potwierdzony na stanowisku. Z powodu reformy administracyjnej kraju postanowiono o rok wydłużyć trwającą obecnie  kadencję.
          W listopadzie 1998 roku w liście do policjantów komendant główny policji podkreśla „rolę związku w zakresie przeforsowania ustawy emerytalnej w niezmienionym kształcie”.
1 stycznia 1999 roku wchodzi jednak w życie ustawa emerytalna, która  obejmuje funkcjonariuszy służb mundurowych.

IX. Związek w walce o swoją podmiotowość

          W nowy 1999 rok NSZZ Policjantów wchodzi ze zmienioną strukturą, zamiast 50 jednostek terenowych powstaje 18 zarządów szczebla wojewódzkiego i 5 szkolnych.
W dniach 24 - 26 listopada 1999 roku w Zakopanem odbywa się III Zwyczajny Zjazd NSZZ Policjantów. Rozpoczyna się uroczyście od poświęcenia sztandaru związkowego. Nowym przewodniczącym po dramatycznych wyborach zostaje Antoni Duda z Katowic. Wiceprzewodniczącymi zostali: Janusz Śliwiński , Janusz Jasiszczak, Wiesław Wolański, Andrzej Szary, Antoni Hupert oraz  Zbigniew Urbański.
          27 stycznia 2000 roku KKW NSZZ Policjantów wzywa komendanta głównego policji do dymisji z powodu braku zdecydowanych działań w zakresie wprowadzenia motywacyjnego systemu plac w policji.
         18 kwietnia 2000 roku to dzień protestu pod Kancelarią Premiera oraz Komendą Główną Policji. Policjanci protestują przeciwko biedzie policji, zubożeniu policjantów, którzy coraz częściej sięgają po pomoc społeczną. Jeszcze tego samego dnia  KKW podejmuje uchwałę o wotum nieufności wobec komendanta Jana Michny i jego zastępcy Ireneusza Wachowskiego, która w dniu 9 maja zostaje przekazana MSWiA.
          W dniach 29 – 30 maja 2000 roku w Międzyrzeczu pod Warszawą, w 10 rocznicę sądowej rejestracji NSZZ Policjantów, odbywa się V Nadzwyczajny Zjazd. Najbardziej zasłużeni dla Związku otrzymali medal „Zasłużony działacz NSZZ Policjantów” . Komendant główny policji zapewnia, że nie jest jego celem walka ze związkiem. Delegaci podejmują uchwałę o skierowaniu do Rady Europy skargi na nieprzestrzeganie w Polsce praw związkowych, nieuznawanie reprezentatywności NSZZ Policjantów oraz niezrealizowanie porozumień placowych z 1996 roku.
          W sierpniu 2000 roku I zastępca komendanta głównego policji Ireneusz Wachowski rozpoczyna krucjatę wobec NSZZ Policjantów, której inspiratorem był Henryk Wróbel pełnomocnik komendanta ds. związków zawodowych. Związek żąda jego odwołania.
W obronie swoich praw Związek w dniu 22 sierpnia 2000 roku rozpoczyna akcję protestacyjną, powiadamiając o tym prezydenta RP, parlament,  szefa Komitetu Integracji Europejskiej oraz prezydenta CESP. Dopiero w lutym 2001 roku podczas spotkania Prezydium KKW NSZZ P z komendantem głównym policji  ustalono zasady współpracy i problemy wymagające konsultacji i opinii Związku.
        28 września 2000 roku zawiązuje się Komitet Obywatelskiej Inicjatywy Ustawodawczej, który zbiera 300 tysięcy podpisów pod projektem zmiany ustawy emerytalnej.
         31 października 2000 roku Związek występuje z wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie 45 przepisów policyjnych z Konstytucją RP, Prawami Człowieka i ustawą o policji. Związek występuje do Sądu Najwyższego o wyjaśnienie wątpliwości przepisów prawa dotyczących działalności związków zawodowych w policji.
         W   marcu 2001 roku ukazuje się pierwszy numer „Związkowego Przeglądu Policyjnego”, którego głównym celem było stworzenie rzetelnego systemu przepływu informacji związkowych
          W lipcu 2001 roku po raz kolejny rozpoczyna się walka Związku o budżet policji, wystąpienie do prezydenta RP i premiera o interwencję gdy nie czynią tego odpowiedzialni w MSWiA i KGP. Na posiedzeniu w dniach 17-18 września w Horyńcu KKW ogłasza stan gotowości do akcji protestacyjnej i zapowiada marsz milczenia w październiku, a w przypadku nieskuteczności tej formy  protestu – protest głodowy.
          22 października 2001 roku w Unieściu odbywa się VI Zjazd Sprawozdawczy NSZZ Policjantów. W przyjętych uchwałach przeciwstawiono się próbom obniżenia poziomu finansów Policji, świadczeń policjantów, a także próbom dyskredytowania Związku.

X. Związek negocjuje i protestuje

         Po wyborach parlamentarnych jesienią 2001 roku  komendantem głównym policji zostaje Antoni Kowalczyk, który już 29 października spotyka się ze związkowcami.
        14 listopada Prezydium KKW spotyka się z wiceministrem spraw wewnętrznych Zbigniewem Sobotką i kierownictwem Policji i postanawia zawiesić akcję protestacyjną jako przejaw dobrej woli.
         Na odprawie kadry kierowniczej policji w dniu 23 stycznia 2002 roku wiceminister apeluje do komendantów wojewódzkich o rozmowy ze związkami o sprawach pracowniczych, a także innych, budżetowych. W efekcie dalszych rozmów powstaje aneks do porozumienia z 25 listopada 1999 roku ( porozumienia Siemiątkowskiego ). Strony zgodziły się co do kwestii wyodrębnienia budżetu oraz wdrożenia nowego systemu płac w Policji. W geście dobrej woli KKW NSZZ Policjantów postanowiło po raz kolejny odwołać marsz milczenia zapowiadany na 8 maja 2002 roku.
        W dniach 15 – 16 kwietnia 2002 roku w Warszawie  NSZZ Policjantów wchodzi w skład 3 największej centrali związkowej jaką jest Forum Związków zawodowych. Antoni Duda zostaje wybrany wiceprzewodniczącym Zarządu Głównego, w skład władz wchodzą Janusz Śliwiiński, Janusz Łabuz, Zbigniew Jagiełło. Liczni przedstawiciele Związku z czasem zostają członkami Wojewódzkich Komisji Dialogu Społecznego.
        Spotkanie z ministrem spraw wewnętrznych i administracji Krzysztofem Janikem w dniu 24 września 2002 roku rozczarowuje związkowców.
        Październik to wielka satysfakcja dla Związku. Trybunał Konstytucyjny  uznaje , że wiele przepisów z zaskarżonych przez NSZZ Policjantów jest niezgodne z Konstytucją RP.
        21 listopada 2002 roku na wezwanie KKW  pod Sejmem, w dniu uchwalenia budżetu państwa, protestuje około tysiąca policjantów. Liderów przyjmuje marszałek Sejmu RP Marek Borowski.
         9 grudnia 2002 roku minister dystansuje się od podpisanego w dniu 25 listopada porozumienia. Pod naciskiem związkowców godzi się na dochodzenie do „pewnych rozwiązań”. W styczniu 2003 roku powołuje pełnomocnika ds. związków zawodowych co jest odbierane jako „ gra na zwłokę”.
         Po tragedii w Magdalence w marcu 2003 roku przewodniczący Związku Antoni Duda w liście otwartym żąda  od władz  realizacji porozumień płacowych i poprawy sytuacji w policji.
         W dniach 8-9 kwietnia po raz pierwszy w historii Związku w Olszynce koło Białobrzegów odbywa się „okrągły stół”. Postanowiono ,że miesiąc przed Zjazdem należy wyłonić lidera , kandydata na przewodniczącego, osobę którą poprze większość.
W dniu 1 października 2003 roku wchodzi w życie ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych, w wyniku czego wszyscy żołnierze zawodowi i funkcjonariusze służb mundurowych zostają objęci jednym „branżowym” zaopatrzeniowym systemem emerytalnym. Jest to wielkie zwycięstwo związkowców i całego środowiska służb mundurowych.
           Klęską kończą się rozmowy z ministrem spraw wewnętrznych i administracji.
           W dniach 29 – 30 czerwca 2003 roku w Legionowie odbywa się VII Nadzwyczajny  Zjazd, który dokonuje zmian w statucie. Zjazd postanowił przedłużyć kadencję do końca czerwca 2004 roku.
           We wrześniu po raz drugi w Zielonej Górze zbiera się „okrągły stół”. Antoni Duda deklaruje wolę kandydowania na stanowisko przewodniczącego Związku.
           16 września 2003 roku Związek podejmuje decyzję o proteście, który po raz kolejny pokazuje sprawującym władzę  trudną  sytuację budżetową Policji.
            23 września 2003 roku pod Kancelarią Premiera Rządu odbywa się największa z dotychczasowych pikieta, w której udział bierze około  1500 funkcjonariuszy z całego kraju. Razem protestują strażacy, strażnicy graniczni i pracownicy cywilni. Związek wspiera OPZZ i FZZ. Protest robi wielkie wrażenie w opinii publicznej.
            Spotkanie z ministrem Krzysztofem Janikiem 30 września nie przynosi postępu w rozmowach. Od 6 października rozpoczęła się akcja protestacyjna we wszystkich województwach. Urządzono wspólne pikiety pod urzędami wojewódzkimi. Dochodzi do debaty na forum senackiej Komisji Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Publicznego oraz w Sejmie RP. W efekcie Sejm postanawia przeznaczyć 50 mln złotych na podwyżkę płac w służbach mundurowych.
          16 grudnia, w dniu debaty na budżetem państwa, związkowcy reprezentujący służby mundurowe po raz kolejny manifestowali przed Sejmem i Pałacem Prezydenckim, żądając godziwych środków finansowych na swoje formacje.          Po ogromnych zawirowaniach w resorcie związanych z tzw. „aferą starachowicką” nowym komendantem głównym zostaje Leszek Szreder dotychczasowy komendant wojewódzki policji w Gdańsku. 
           Trzeci „okrągły stół” odbywa się w Ostródzie i kończy się oświadczeniem Antoniego Dudy ,że będzie kandydował na funkcję przewodniczącego. Atmosfera spotkania nie był do końca szczera.
          W maju 2004 roku policyjni związkowcy gościli w Gdańsku przedstawicieli CESP – posiedzenie Komitetu Wykonawczego. Obradowali reprezentanci 19 policyjnych związków. Temat wiodący – warunki pracy dla wszystkich policjantów. Wydarzeniem było przedstawienie przez Związek wyników badań sytuacji materialnej policjantów i ich rodzin, przeprowadzonych na zlecenie NSZZ Policjantów przez Ośrodek Badania Opinii Publicznej.
          W dniach 1 – 8 czerwca 2004 roku w Popowie koło Warszawy odbył się IV Zwyczajny Zjazd NSZZ Policjantów. Jedyny kandydat na stanowisko przewodniczącego Antoni Duda otrzymał 137 głosów na 138 delegatów biorących udział w Zjeździe. Wiceprzewodniczącym wybrano: Adama Chylińskiego, Marka Osiejewskiego, Katarzynę Gnyp, Tomasz Krzemieńskiego, Jerzego Hołownię oraz Andrzej Szary. Przewodniczącym Głównej Komisji Rewizyjnej wybrano Seweryna Maciejewskiego ze Złotoryi. Gościem Zjazdu był komendant główny policji Leszek Szreder, który zapewnił o woli współpracy.
           22 czerwca 2004 roku Zarząd Głowiny celem ochrony warunków służby ustanawia stanowisko konsultanta ds. bhp i medycyny służby, którym zostaje Lucjan Dutkiewicz, wiceprzewodniczący ZW NSZZ Policjantów woj. wielkopolskiego, pierwszy w strukturach Związku Zakładowy Społeczny Inspektor Pracy. Od tego momentu zakładowych inspektorów pracy powołano w większości ZW i ZS NSZZ P w kraju.
           W marcu 2005 roku Zarząd Główny podjął bezprecedensową uchwalę o wejściu w spór zbiorowy z komendantem głównym policji, w związku z konfliktem w woj. łódzkim między tamtejszym komendantem wojewódzkim policji a Zarządem Wojewódzkim NSZZ P w Łodzi. W efekcie tych działań  odwołano komendanta wojewódzkiego policji.
           W dniu 30 maju 2005 roku w Warszawie pod Grobem Nieznanego Żołnierza oraz w teatrze muzycznym „Roma” odbyły się bardzo okazałe obchody 15 – lecia NSZZ Policjantów. Wielu działaczy związkowy otrzymało odznaczenia państwowe, resortowe i związkowe.
         Po wyborach parlamentarnych nowym komendantem głównym policji został po raz pierwszy w historii człowiek nie związany z resortem Marek Bieńkowski, pracownik NIK, wcześniej komendant główny Straży Granicznej.
         W dniu 4 listopada 2005 roku podczas spotkania Prezydium ZG NSZZ Policjantów komendant Bieńkowski uznaje autonomie Związku, rezerwuje sobie prawo prowadzenia polityki kadrowej oraz sprzeciwia się „wirtualnemu budżetowi”. W tym samym czasie minister spraw wewnętrznych i administracji, wicepremier rządu RP Ludwik Dorn publicznie ogłasza ,że ze Związkiem, który broni przestępców oraz z „pijakami i zomowcami” nie będzie współpracował.
         21 stycznia 2006 roku powstaje Federacja Związków Zawodowych Służb Mundurowych, której głównym celem jest podejmowanie wspólnych działań w walce o poprawę warunków służby i płacy funkcjonariuszy.
          21 lutego 2006 roku Związek ogłasza rezolucję w której sprzeciwia się m.in. wszelkim próbom ograniczania praw policjantów, żąda poprawy sytuacji budżetowej policji oraz wprowadzenie korzystnych zapisów w zakresie ochrony prawnej policjantów.
          W dniach 26 – 28 kwietnia 2006 roku w Zegrzu koło Warszawy odbył się II Kongres Forum Związków Zawodowych podczas którego antoni Duda został wybrany po raz kolejny na funkcję Wiceprzewodniczącego Zarządu Głównego.
         W dniu 13 kwietnia 2006 roku Zarząd Główny zapowiada odwieszenie akcji protestacyjnej z powodu braku realizacji porozumień płacowych.
         W dniu 30 czerwca 2006 roku w Warszawie odbył się Zjazd Sprawozdawczy NSZZ Policjantów, w którym uczestniczył komendant główny policji Marek Bieńkowski.
         12 lipca 2006 roku w Warszawie odbywa się pierwsza w historii manifestacja Federacji Służb Mundurowych , w której udział bierze około 3 tysiące funkcjonariuszy. Protestujący wyrażają poparcie dla projektu ustawy o modernizacji służb  mundurowych. W efekcie tych działań w miesiącu styczniu 2007 roku zostaje uchwalona ustawa, która na przestrzeni najbliższych 3 lat ( 2007 – 2009 )  zapewnia środki na modernizację policji w tym znaczącą podwyżkę płac policjantów.
          Pod koniec roku 2006 Komenda Główna Policji publikuje kolejne wyniki badań  w zakresie satysfakcji zawodowej oraz sytuacji materialnej gospodarstw domowych policjantów. Pokazują one ,że sytuacja w policji od ostatnich podobnych badań w 2004 roku nie uległa poprawie – idzie w złym kierunku.
          W dniu 11 stycznia 2007 roku  Zarząd Główny z powodu braku uzgodnień w zakresie podziału środków na podwyżki płac policjantów w 2007 roku podejmuje uchwałę o  wszczęciu  sporu zbiorowego z ministrem spraw wewnętrznych i administracji oraz komendantem głównym policji. Prowadzone rozmowy ze stroną służbową nie przynoszą zmiany stanowiska komendanta, który optuje za przeznaczeniem środków jedynie na okresowe dodatki funkcyjne i służbowe
          Na początku roku 2007 roku następuje zmiana na stanowisku ministra spraw wewnętrznych i administracji, zostaje nim Janusz Kaczmarek, dotychczasowy Prokurator Krajowy, do dymisji podaje się komendant Bieńkowski, którego zastępuje Konrad Kornatowski – prokurator.
           W  dniu 13 lutego 2007 roku minister spotyka się z przedstawicielami związków zawodowych służb mundurowych zrzeszonych w Federacji ZZ SM. Minister deklaruje wolę współpracy i możliwość zmiany podziału środków na płace policjantów w ramach ustawy o modernizacji.
           1 marca 2007 roku minister spraw wewnętrznych przedkłada Związkowi  do zaopiniowania projekt rozporządzenia płacowego, który wychodzi naprzeciw postulatowi NSZZ Policjantów, który wnosił o wprowadzenie części podwyżki w podstawę tj. uposażenie zasadnicze. Ostatecznie rozporządzenie po pozytywnej opinii Związku zostało podpisane 23 marca 207 roku.
            W dniu 6 marca 2007 roku zostało podpisane przez NSZZ Policjantów porozumienie z Komendantem Głównym Policji, które kończy spór zbiorowy oraz gwarantuje Związkowi udział w podziale środków na podwyżki płac w latach 2008 – 2009.
             W dniu 19 marca 2007 roku Trybunał Konstytucyjny orzekł, że przepisy ustawy o policji w zakresie prawa policjanta do obrony  w postępowaniu dyscyplinarnym są niezgodne z Konstytucją,co w niedalekiej przyszłości da możliwość obrony policjanta przez adwokata. Postulat ten od kilku lat był podnoszony przez NSZZ Policjantów.
             Obecnie NSZZ Policjantów oczekuje na wyznaczenie terminu rozpatrzenia przez Trybunał Konstytucyjny wniosku, który został skierowany  do rozpatrzenia ponad 2 lata temu.
             W najbliższych miesiącach Związek planuje zwołania Zjazdu Statutowego, który wprowadzi przepisy usprawniające działalność związkową oraz usunie wątpliwości interpretacyjne.