Za posiadanie narkotyków mogą zostać skazani także ci, którzy dysponują nieznaczną ilością środka z zamiarem jego zażycia. Sąd Najwyższy rozważył pojawiającą się do tej pory argumentację w siedmioosobowym składzie.

Doszedł do przekonania, że posiadaniem środka odurzającego lub substancji psychotropowej w rozumieniu art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii jest każde władanie takim środkiem lub substancją, a więc także związane z jego użyciem lub zamiarem użycia.

Przez lata sądy nie były zgodne co do tego, czy posiadanie niewielkich ilości narkotyków w celu ich późniejszego zażycia powinno być karane. Jedne (np. Sąd Apelacyjny w Lublinie w wyroku z 13 marca 2007 r., sygn. akt II AKa 28/2007) były w tym bezwzględne i twierdziły, że nie można uzależniać karalności posiadania środków odurzających i substancji psychotropowych od ich przeznaczenia, czasu posiadania czy ilości. Istotne jest tutaj bowiem jedynie wypełnienie przedmiotowych znamion czynu zabronionego określonego w art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Spór o wykładnię

Inne, tak jak Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w wyroku z 17 listopada 2005 r., sygn. akt II AKa 288/05, twierdziły, że krótkotrwałe posiadanie środków odurzających w związku z jego użyciem nie jest czynem karalnym w rozumieniu obowiązującej ustawy o narkomanii. Podkreślały, że nie można dokonywać jedynie wykładni językowej słowa „posiadanie”, ale trzeba dokonać analizy celowościowej przepisów. W ich ocenie, intencją ustawodawcy nie mogło być bowiem tutaj wprowadzenie w sposób okrężny kary za same zażywanie narkotyków, a to jest przecież dozwolone. Karanie za posiadanie niewielkich ilości na własny użytek doprowadziłoby bowiem do karania każdej osoby, która jest pod wpływem narkotyków. Nie jest bowiem możliwe zażywanie takich środków bez ich wcześniejszego posiadania. Podobnie wypowiedział się także Sąd Najwyższy w wyroku z 21 stycznia 2009 r., sygn. II KK 197/08.

Karalne posiadanie

Sąd Najwyższy rozważył pojawiającą się do tej pory argumentację w siedmioosobowym składzie. Doszedł do przekonania, że posiadaniem środka odurzającego lub substancji psychotropowej w rozumieniu art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii jest każde władanie takim środkiem lub substancją, a więc także związane z jego użyciem lub zamiarem użycia.

Posiadanie narkotyków to nic innego jak świadome i faktyczne dysponowanie nimi, i to niezależnie od czasu trwania takiego stanu. Legalne posiadanie takich substancji musi mieć oparcie w przepisach. Żaden z nich nie uprawnia jednak do posiadania narkotyków w celu osobistego używania. W określonych sytuacjach jest to możliwe w celach leczniczych, przemysłowych czy naukowych. Sąd doszedł do wniosku, że żaden przepis ustawy o przeciwdziałaniu narkomani nie zabrania zażywania narkotyków tylko dlatego, że taki przepis jest po prostu zbędny. Gdyby używanie narkotyków było dopuszczalne, to konieczne byłoby także zalegalizowanie wejścia w ich posiadanie.

Sąd Najwyższy podkreślił także, że nie jest karalne samo znajdowanie się w stanie po użyciu środka odurzającego lub substancji psychotropowej. Nawet jeżeli policja stwierdzi taki przypadek, to nie może być to postrzegane jako bezpośredni dowód na posiadanie narkotyku.