Rząd o projekcie likwidacji CBA

Projekt stanowiska Rządu do poselskiego projektu ustawy o likwidacji Centralnego Biura Antykorupcyjnego (druk nr 1440)

Projekt z 6.08.2013

STANOWISKO RADY MINISTRÓW
DO POSELSKIEGO PROJEKTU USTAWY O LIKWIDACJI CENTRALNEGO BIURA ANTYKORUPCYJNEGO
(druk sejmowy nr 1440)

W dniu 31 stycznia 2013 r. grupa posłów wniosła projekt ustawy o likwidacji Centralnego Biura Antykorupcyjnego zawarty w druku nr 1440. Projektowana ustawa przewiduje w art. 1 zniesienie Centralnego Biura Antykorupcyjnego (zwanego dalej „CBA”). Pozostałe przepisy materialne projektu (art. 2-11) mają na celu przeniesienie kompetencji, składników rzeczowych i finansowych (mienia, należności i zobowiązań, środków budżetowych dokumentacji, limitów zatrudnienia) oraz zasobów kadrowych CBA (funkcjonariuszy i pracowników) do Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego (zwanej dalej „ABW”). Natomiast przepisy projektu sformułowane w art. 12-80 zawierają zmiany przepisów obowiązujących ustaw zmierzające do eliminacji CBA z systemu prawnego.
Należy na wstępie zaznaczyć, że przepisy projektowanej ustawy, rozpatrywane pod kątem poprawności techniczno-legislacyjnej, nie budzą zasadniczych wątpliwości, poza art. 9 projektu przewidującym możliwość rozwiązania stosunku służby z funkcjonariuszem CBA, który nie wyrazi zgody na nowe warunki służby zaproponowane, po jego przeniesieniu, przez Szefa ABW. Tym samym sytuacje prawną funkcjonariuszy znoszonego CBA uregulowano analogicznie do art. 221-233 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu dotyczących sytuacji prawnej funkcjonariuszy zniesionego Urzędu Ochrony Państwa. Zauważyć wypada, kształt normatywny art. 9 projektu został ujęty podobnie do regulacji art. 230 ust. 1 tej ustawy, który to przepis został następnie zakwestionowany jako niekonstytucyjny przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 20 kwietnia 2004 r. (sygn. akt K 45/02). Podobieństwo obu regulacji budzi zatem istotne wątpliwości co do zgodności art. 9 projektu z art. 7 i 60 Konstytucji RP.
Za najistotniejszy element projektu należy jednak uznać jego art. 1 wyrażający podstawową merytoryczną normę projektu obejmującą zniesienie (likwidację) CBA. Wszystkie pozostałe przepisy projektu są podporządkowane realizacji wspomnianego art. 1 i nie mają samodzielnego znaczenia normatywnego. Dlatego też zawarta w niniejszym stanowisku polemika ze stanowiskiem projektodawców skupia się na wykazaniu merytorycznej bezpodstawności uzasadnienia treści zawartej w art. 1 projektu.
Wnioskodawcy obszerne uzasadnienie projektu ustawy rozpoczynają od przytoczenia genezy CBA. Ustawa o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym (zwana dalej „ustawą o CBA”) została uchwalona w dniu 9 czerwca 2006 r. (ostatni tekst jednolity tego aktu prawnego został ogłoszony w Dz. U. z 2012 r. poz. 621, z późn. zm.). Ratio legis dla takiej regulacji stanowiły, zgodnie z twierdzeniami ówczesnego projektodawcy, skala i rozmiar zjawiska korupcji w III Rzeczypospolitej. Zgodnie z uzasadnieniem ustawy, zjawisko to od dłuższego czasu wywoływało kategoryczny sprzeciw społeczeństwa. Ponadto, powoływano się na niezależne raporty ukazujące Polskę jako państwo borykające się z problemami korupcji. Podkreślano, że we współczesnym państwie demokratycznym korupcja jest poważnym zagrożeniem ładu instytucjonalnego. Przed dniem wejścia w życie ustawy o CBA, zwalczaniem tego rodzaju przestępczości zajmowała się Policja, Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Straż Graniczna, a także - w zakresie swoich kompetencji - służby skarbowe oraz służby celne. W opinii projektodawcy ich działania były niewystarczające, a rozproszenie działań mających na celu zwalczanie korupcji nie sprzyjało ich efektywności. Projektodawca zaproponował więc rozwiązanie scalonego i kompleksowego zwalczania korupcji przez wyspecjalizowany organ administracji rządowej. Zwrócił tym samym uwagę na rozwiązania w tym zakresie w takich państwach, jak: Wielka Brytania, Francja, Holandia, Singapur oraz w autonomicznym regionie Chińskiej Republiki Ludowej Hongkong, a także powołanie Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Oszustw (OLAF). Konsekwencją było przedstawienie, w myśl podobnych założeń, ustawy ustanawiającej Centralne Biuro Antykorupcyjne, jako organ wyspecjalizowany w zwalczaniu korupcji oraz koordynujący działania w tym zakresie innych służb w Polsce.
W dalszej części uzasadnienia projektodawcy zaznaczając, że „wprowadzona ustawą instytucja została, wbrew założeniom, bardzo szybko uznana za nieprzystającą do rozwiązań przyjętych/obowiązujących w pozostałych państwach europejskich” przytaczają kilka wybranych z początkowego okresu działania CBA opinii dotyczące działalności Biura; przykładowo „zdaniem C. Nowak «utworzenie CBA zdaje się stanowić krok wstecz w stosunku do tendencji światowych, pod wpływem których państwa odchodzą od zwalczania korupcji w drodze represji karnej i skupiają się przede wszystkim na działaniach prewencyjnych. Można się obawiać, że CBA będzie stanowiło nie tyle instrument służący zwalczaniu korupcji, ile organ do kontroli osób pełniących funkcje publiczne wyposażony w szczególne uprawnienia, o szczególnym statusie służby specjalnej” (Korupcja—w polskim prawie karnym na tle uregulowań międzynarodowych, Warszawa 2008, s. 436)??”. Na podkreślenie zasługuje fakt, że wszystkie wybrane przez projektodawców opinie zawierają negatywną ocenę działalności CBA, stwarzając wrażenie, że działalność ta jest powszechnie oceniana wyłącznie negatywnie. Tym samym uzasadnienie projektu razi brakiem obiektywizmu wyrażanych ocen.
Projektodawcy w uzasadnieniu wyrażają pogląd, że „po ponad pięciu latach funkcjonowania CBA można stwierdzić, że założenia Ustawodawcy nie zostały zrealizowane. Nie tylko nie nastąpiła „synergia działań” między wskazanymi organami, ale powstał chaos wywołany nakładaniem się kompetencji w zakresie wykrywania i zwalczania korupcji.” Należy jednak zauważyć, że akurat ten pogląd projektodawców na działalność CBA należy uznać za gołosłowny, gdyż nie został należycie udowodniony np. przez przytoczenie danych statystycznych, w szczególności takich, które pozwalałyby na ocenę efektów działania CBA w porównaniu z innym służbami o zbliżonych uprawnieniach, w tym ABW. Powołanie się na „orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z 23 czerwca 2009 r. (sygn. K 54/07) stwierdził, że art. 1 ust. 3 ustawy o CBA w zakresie, w jakim za korupcję w sektorze prywatnym uznaje zachowanie jakiejkolwiek osoby niepełniącej funkcji publicznej, nie zawężając tego określenia za pomocą przesłanek szkodliwych społecznie odwzajemnień jest Projekt z 6.08.2013' niezgodny z art. 2, art. 22 i art. 31 ust. 3 Konstytucji oraz z art. 7 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r.”, jako na jeden z najważniejszych argumentów świadczących o braku prawnej możliwości zwalczania korupcji za pomocą działań umocowanej w ustawie służby specjalnej jaką jest CBA, w żaden sposób nie odnosi się do początkowej tezy projektodawców o braku realizacji założeń leżących u podstaw powołania CBA. Jak podkreślił Trybunał Konstytucyjny w uzasadnieniu do ww. wyroku „(») w żadnym stopniu nie można uznać za naruszające Konstytucję samego powołania instytucji jaką jest Centralne Biuro Antykorupcyjne. Trybunał Konstytucyjny nie jest powołany do kontrolowania celowości rozwiązań instytucjonalnych przyjętych przez ustawodawcę. Punktem wyjścia dla jego orzeczeń jest zawsze założenie racjonalnego działania ustawodawcy oraz domniemanie zgodności ustaw należycie uchwalonych z Konstytucją. Konstytucja nie zawiera sprecyzowanych reguł dotyczących umiejscowienia w systemie organów państwa służby specjalnej utworzonej dla zwalczania korupcji. Ustawodawca tworząc nową instytucję (służbę specjalną) zachowuje swobodę w zakresie umiejscowienia Szefa CBA w systemie organów państwa w ogóle, a w systemie administracji rządowej – w szczególności. Rozwiązania instytucjonalne, funkcjonujące współcześnie w innych państwach demokratycznych znamionuje różnorodność, przy czym
nierzadkie są ujęcia zbliżone do usytuowania CBA w systemie organów RP.” (OTK ZU nr 6/A/2009, poz. 86). Wspomniane orzeczenie Trybunału dotyczyło natomiast jednego z
aspektów definiowania zjawiska korupcji, stanowiąc bardzo ważny głos w dyskusji nad precyzyjnym ujęciem złożonego zjawiska społecznego jakim jest korupcja, jednak, jak widać z powyższego, w żaden sposób nie podważało sensu powołania i działalności CBA.
Zakwestionowany przez Trybunał Konstytucyjny wspomniany przepis ustawy o CBA, został, jako ust. 3a w art. 1 tej ustawy, istotnie zmieniony i doprecyzowany ustawą z dnia 5 sierpnia 2010 r. o zmianie ustawy o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym oraz ustawy o sporcie (Dz.U. Nr 151, poz. 1014), zatem za całkowicie bezzasadne należy uznać twierdzenie projektodawców jakoby „Ustawodawca, zmieniając niezgodne z Konstytucją artykuły, nie zdołał jednak sformułować definicji „korupcji” w sposób wykluczający wszelkie wątpliwości i uniemożliwiający zbyt swobodną wykładnię tego pojęcia. Należy więc uznać, że zakres przedmiotowy ustawy, a tym samym kompetencje Centralnego Biura Antykorupcyjnego, w dalszym ciągu naruszają wskazane wyżej zasady konstytucyjne.”
W toku argumentacji na rzecz braku uzasadnienia merytorycznego dla podjęcia przez ustawodawcę decyzji o likwidacji CBA należy również zwrócić uwagę na opinię Prokuratora Generalnego wyrażoną w piśmie PG VII G 025/87/13 z 18.04.2013 r., dotyczącą omawianego projektu ustawy i załączoną do druku nr 1440. W tej opinii Prokurator Generalny wskazuje, że na podstawie analiz przeprowadzonych przez podległą mu komórkę organizacyjną właściwą do nadzorowania postępowań karnych dotyczących przestępstw korupcyjnych, należy pozytywnie ocenić zarówno powołanie jak i funkcjonowanie Centralnego Biura Antykorupcyjnego. W przedstawionej ocenie pojawiające się problemy mogące wpływać na efektywność organów ścigania w Polsce nie wynikają z pokrywania się ich kompetencji czy nadmiaru uprawnień, jak próbują to przedstawić projektodawcy w uzasadnieniu zarzucając, że „regulacje zawarte w ustawie o CBA są w dużej mierze kopią analogicznych regulacji w zakresie działania Policji oraz istniejących uprzednio służb specjalnych. Mowa tu przede wszystkim o szerokim instrumentarium Biura, w skład którego weszły typowo policyjne narzędzia, jak i bardziej specyficzne rozwiązania, takie jak podsłuchy, dostęp do prywatnych rachunków bankowych, kontrola korespondencji, zawartości przesyłek czy gromadzenie danych wrażliwych.” Formułując pogląd o zbyt daleko idących uprawnieniach CBA należy mieć przede wszystkim na uwadze to, że, jak zauważa Prokurator Generalny, „przestępstwa o charakterze korupcyjnym należą do kategorii o stosunkowo niskiej wykrywalności. Do ich popełnienia dochodzi za porozumieniem stron działających ze szczególnym zachowaniem dyskrecji, niezainteresowanych ujawnieniem czynu zabronionego. Z tych powodów wykrycie przestępstw o charakterze korupcyjnym jest szczególnie trudne i w znacznej mierze uzależnione od aktywności i sprawności organów, które zajmują się ściganiem tych przestępstw. (») W tych okolicznościach istnienie wyspecjalizowanej służby o charakterze policyjnym zajmującej się poważną przestępczością korupcyjną zwiększa możliwości jej wykrycia i zwalczania. Dlatego też do projektów zakładających likwidację jedynej w Polsce służby wyspecjalizowanej w zwalczaniu korupcji należy podchodzić z dużą ostrożnością.”
Należy podkreślić, że od swojego utworzenia 2006 r., CBA zdobywa coraz to nowe doświadczenia w walce z korupcją oraz stale podnosi jakość i skuteczność swej pracy. W tym zakresie pełni istotną rolę w systemie bezpieczeństwa państwa i na stałe wpisało się w jego system walki z przestępczością. Ważnym elementem prowadzonej działalności jest rozpoznawanie, analiza, prognozowanie zagrożeń korupcyjnych i formułowanie wyprzedzających informacji o nieprawidłowościach. Aktywność jego ukierunkowana jest również na poprawę istniejących rozwiązań prawnych poprzez wspieranie prac nad projektami ustaw o szczególnym znaczeniu dla interesów państwa. Działania Biura od kilku lat koncentrują się także na funkcji edukacyjno-profilaktycznej. Podjęte w tym zakresie działania mają na celu podnoszenie świadomości negatywnego wpływu korupcji nie tylko na sferę publiczną, ale również na życie poszczególnych obywateli.
W granicach swoich zadań funkcjonariusze CBA wykonują czynności operacyjno - rozpoznawcze, mające na celu ujawnianie przestępstw korupcyjnych oraz naruszających interesy ekonomiczne państwa, a także czynności dochodzeniowo-śledcze określone przepisami kodeksu postępowania karnego. W zainteresowaniu Biura pozostają m. in. przestępstwa przeciwko działalności instytucji państwowych oraz samorządu terytorialnego, wymiarowi sprawiedliwości, finansowaniu partii politycznych, obowiązkom podatkowym oraz rozliczeniom z tytułu dotacji i subwencji. W latach 2006-2012 CBA wszczęło 1028 spraw operacyjnych i 1087 postępowań przygotowawczych. W tym czasie zakończyło 921 spraw i 937 postępowań. —W prawie 7-letniej działalności Biura odnotować można systematyczny wzrost najważniejszych wskaźników, np. liczby prowadzonych śledztw, liczby śledztw skierowaniem aktu oskarżenia przez prokuraturę czy wysokości zabezpieczonego mienia. W ostatnim roku prowadzono o 11% więcej postępowań przygotowawczych niż rok
wcześniej i o prawie 25% więcej niż w 2010 r. Ponadto od 2009 r. stale wzrasta odsetek śledztw zakończonych aktem oskarżenia (38%, 41%, 45% i w roku 2012 - 48%). Wskazuje to na coraz większą efektywność podejmowanych działań. Łącznie CBA zabezpieczyło mienie o wartości ponad 140 mln zł. Przykładem może być śledztwo w sprawie nieprawidłowości w Centrum Projektów Informatycznych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, w którym ujawniono największą jak do tej pory wykrytą w Polsce łapówkę (1,5 mln zł). Istotną częścią realizacji ustawowych zadań, wyróżniającą CBA spośród uprawnień innych służb, są uprawnienia do prowadzenia czynności kontrolnych, których celem jest ujawnianie przypadków korupcji w instytucjach publicznych, nadużyć osób pełniących funkcje publiczne oraz działalności godzącej w interesy ekonomiczne państwa. W latach 2006-2012 wszczęto łącznie 580 postępowań kontrolnych, a zakończono 527. Biuro prowadziło także ponad 2,5 tys. analiz przedkontrolnych, mających na celu weryfikację informacji wskazujących na zaistnienie nieprawidłowości i stwierdzenie zasadności wszczęcia kontroli. Przeprowadzone postępowania kontrolne dotyczyły oświadczeń o stanie majątkowym (302) oraz przestrzegania procedur określonych przepisami prawa w zakresie podejmowania i realizacji decyzji gospodarczych (279). Kontrole w zakresie prawidłowości decyzji gospodarczych obejmowały najczęściej obszary: zamówień publicznych, prywatyzacji, rozporządzania mieniem państwowym lub komunalnym, przyznawania koncesji, ulg i gwarancji kredytowych. W ostatnich dwóch latach zanotowano znaczny wzrost liczby wszczynanych postępowań: 173 w 2012 r. i 123 w 2011 r., podczas gdy w 2010 r. wszczęto 72 postępowania, a w 2009 r. tylko 61. Tendencja ta dotyczy przede wszystkim kontroli oświadczeń majątkowych. Ustalenia dokonane przez funkcjonariuszy CBA podczas działań kontrolnych oraz zgromadzona dokumentacja stanowiły podstawę do wszczęcia 206 postępowań przygotowawczych, wydania postanowień o przedstawieniu zarzutów 216 osobom i skierowania aktów oskarżenia wobec 51 osób.
Innym ważnym obszarem prowadzonych przez CBA działań są czynności analityczno - informacyjne, które ukierunkowane są na identyfikowanie nieprawidłowości oraz zagrożeń dla interesu ekonomicznego państwa oraz informowanie o nich Prezesa Rady Ministrów lub innych osób pełniących kluczowe funkcje w aparacie władzy. Analizy dotyczyły przede wszystkim najważniejszych procesów prywatyzacyjnych i zamówień publicznych, a także zagrożeń, które mogą towarzyszyć realizacji programów rządowych oraz wykorzystaniu środków unijnych. Część z nich dotyczyła procesów legislacyjnych. Istotnym elementem opracowań analitycznych były formułowane przez Biuro rekomendacje dotyczące zmiany
rozwiązań prawnych, organizacyjnych lub działań, które należy podjąć w celu eliminacji lub zapobieżenia zagrożeniom. Od kilku lat działania analityczno-informacyjne CBA koncentrują się także na zjawiskach występujących na rynku farmaceutycznym, informatycznym, energetycznym czy nieruchomości oraz na najważniejszych inwestycjach infrastrukturalnych finansowanych ze środków publicznych. W ostatnich latach nastąpił wyraźny wzrost liczby opracowań analitycznych CBA przekazywanych odbiorcom zewnętrznym – zwłaszcza Prezesowi Rady Ministrów i Ministrowi Spraw Wewnętrznych – koordynującemu działalność służb specjalnych. Ich efektem było m.in. zidentyfikowanie problemów prawnych dotyczących stosowania zakazu z art. 18 k.s.h. (zakazu zasiadania w organach spółek przez osoby karane za niektóre kategorie przestępstw), wskazanie nieprawidłowości w działalności Komisji Majątkowej oraz innych komisji regulacyjnych do spraw mienia kościołów i związków wyznaniowych, w szczególności zwrócenie uwagi na niespójność i nietransparentność systemu przepisów określających przedmiot i tryb regulacji spraw majątkowych wyznaniowych osób prawnych, identyfikacja zagrożeń dla interesu
ekonomicznego państwa w obszarze informatyzacji sektora administracji publicznej.
W 2011 r. po zmianie ustawy o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym dokonanej ustawą z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych, zadania Biura zostały rozszerzone o rozpoznawanie, zapobieganie i wykrywanie przestępstw przeciwko obrotowi lekami i środkami spożywczymi specjalnego przeznaczenia. CBA objęło osłoną antykorupcyjną najważniejsze procesy prywatyzacyjne, zamówienia publiczne i rządowe programy: „Moje Boisko – Orlik 2012”, „EURO 2012”, „Radosna Szkoła” (od września 2009 r.). Działania podjęte w związku z programem „Moje Boisko - Orlik 2012” pozwoliły zidentyfikować obszary zagrożeń wynikających z nieprzejrzystych i nieprecyzyjnych założeń programu, niedostatecznego nadzoru nad realizacją inwestycji oraz braku procedur kontrolnych. W 2012 r. – po zmianie założeń programu – CBA objęło zainteresowaniem w ramach osłony antykorupcyjnej kilkadziesiąt zamówień publicznych w obszarze teleinformatyki, ochrony zdrowia (rozbudowa infrastruktury medycznej, zakup sprzętu i materiałów) i prywatyzacji.
Biuro jest też częstym adresatem informacji na temat przypadków korupcji lub zachowań godzących w interes ekonomiczny państwa. Do dnia dzisiejszego wpłynęło do CBA ponad 40 tysięcy różnego rodzaju informacji na temat nieprawidłowości, pochodzących od podmiotów zewnętrznych. Część z nich zostało skierowanych według właściwości do innych organów państwa, ale wiele zgłoszeń było podstawą do wszczęcia działań Biura. Biuro prowadzi i wspiera szereg przedsięwzięć o charakterze edukacyjnym, prewencyjnym i naukowym. Stworzono strony internetowe o charakterze informacyjno-edukacyjnym na temat zapobiegania zjawisku korupcji (m.in. Serwis Edukacji Antykorupcyjnej dostępny pod adresem http://www.antykorupcja.edu.pl). W latach 2010-2012 CBA wydało 20 publikacji w języku polskim, z których 6 przetłumaczono na język angielski. Publikacje udostępnione są w formie e-booków i audiobooków na stronach internetowych Biura. Od 2009 r. CBA publikuje jedyne tego rodzaju opracowanie pt. Stan korupcji w Polsce, na podstawie danych statystycznych przekazanych przez służby i organy państwowe, określane mianem Mapy korupcji. Przygotowana została także publikacja Przewidywane zagrożenia korupcyjne w Polsce (pierwsze tego rodzaju opracowanie w kraju), stanowiąca próbę przedstawienia na podstawie własnych doświadczeń Biura oraz informacji zebranych z ponad 30 urzędów i instytucji, prognozy zagrożeń wystąpienia nieprawidłowości o charakterze korupcyjnym w 8 obszarach funkcjonowania państwa. Elementem działań edukacyjnych CBA są także poradniki dotyczące zachowań w sytuacjach korupcyjnych oraz szkolenia skierowane do urzędników i przedsiębiorców. Dotychczas przeszkolono łącznie około 20 tys. osób zatrudnionych w ministerstwach, urzędach centralnych, jak również w urzędach terenowej administracji rządowej i samorządowej. Biuro uczestniczy w pracach nad przygotowywanym pod auspicjami MSW Rządowym planem przeciwdziałania korupcji i w przyszłości będzie ważnym podmiotem realizującym program.
CBA prowadzi też szeroką współpracę z organizacjami międzynarodowymi, swoimi odpowiednikami i organami ścigania innych państw. W tym zakresie ma już wypracowaną pozycję na arenie międzynarodowej. Funkcjonariusze CBA uczestniczą w programach mających na celu wdrożenie i przygotowanie instytucji innych krajów do działań związanych z rozpoznawaniem i zapobieganiem korupcji. W tym zakresie prowadzili szkolenia dla funkcjonariuszy z Mołdawii, Ukrainy i Czarnogóry. Biuro wsparło służbę do walki z korupcją w Mołdawii w zakresie utworzenia jednostki analitycznej oraz naboru i szkolenia analityków. Prowadzono także warsztaty dla młodzieży z Ukrainy i Mołdawii, mające na celu uaktywnienie społeczeństw obu krajów w zakresie działalności antykorupcyjnej. Uznaniem istotnej i pozytywnej roli CBA - w jego dotychczasowym kształcie organizacyjnym - w rozpoznawaniu, zapobieganiu i zwalczaniu przestępczości korupcyjnej, jest podkreślenie funkcji CBA jako wiodącego podmiotu w tym obszarze działań organów ścigania wynikające z propozycji zmian organizacyjnych i legislacyjnych w systemie służb specjalnych Rzeczypospolitej Polskiej omówionych przez Kolegium do Spraw Służb Specjalnych na posiedzeniu w dniu 29 maja 2013 r., które są podstawą projektów nowych ustaw o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i o Agencji Wywiadu. Zgodnie z tymi propozycjami zakres kompetencji trzech służb zajmujących się zwalczaniem najpoważniejszej przestępczości gospodarczej – Policji, ABW oraz CBA – powinien zostać precyzyjnie określony, aby odpowiedzialność tych służb za ściganie poszczególnych rodzajów przestępstw nie budziła wątpliwości. Pozwoli to na bardziej racjonalne wydawanie środków budżetowych, a zarazem będzie zapobiegać sytuacjom, w których służby prowadzą niepotrzebnie działania w tych samych sprawach, podczas gdy inne ważne kwestie pozostają poza obszarem ich zainteresowania. CBA powinno stać się wiodącą służbą odpowiedzialną za ściganie najpoważniejszych, zagrażających państwu przestępstw korupcyjnych i przejmie od ABW, na podstawie odpowiednich zmian w ustawowych przepisach kompetencyjnych obu służb - zadanie ścigania tych przestępstw, których głównym znamieniem czynu zabronionego jest korupcja.
Mając na uwadze powyższe Rada Ministrów opiniuje negatywnie poselski projekt ustawy o likwidacji Centralnego Biura Antykorupcyjnego zawarty w druku nr 1440 i rekomenduje zaprzestanie dalszych prac parlamentarnych nad tym projektem.

http://bip.msw.gov.pl/bip/projekty-aktow-prawnyc/2013/22395,Projekt-stanowiska-Rzadu-do-poselskiego-projektu-ustawy-o-likwidacji-Centralnego.html